Sabrıma kahırlar ektin bak yine,
Sen hangi yürekte neşesin Eylül…
Bahçemde güllerin saçı ak yine,
Hicrette iç çeker, lâl oldu bülbül…
Ben seni yâr bildim gurbet yurdunda,
Şehir sanki isyankâr bir rüyadan uyanmış.
En güzel hayalleri yağmalamış uğrular,
Gençliğim gözlerinin siyahına boyanmış.
Çehreni görmek için yalan olmuş doğrular.
Söyle, şair ne yapsın sükût varsa kaderde,
Bilmedim mutluluk ne, tebessüm şimdi nerde…
Şairler Yalnız Ölmeli…
Sen ömrüme bir ölüm kadar yakın,
Gönlüme bir ben kadar uzaksın…
İzin ver bu gece zaman seni bende bıraksın.
Önce gözlerinden başlayayım seni bana anlatmaya,
Ben bir peri kızıyım geçerim ömrünüzden.
Sessizce gezinirim içinde gönlünüzün.
Acıları kovarak damar damar yerinden.
Tahtına otururum efsunlu ömrünüzün.
Ben bir peri kızıyım geçerim kalbinizden…
Son Akşam…
Yine hüzün dokunmuş kirpiğine dün akşam,
Duydum ki bir vefasız uğruna ağlamışsın.
Beni sensiz bırakıp gittiğin o son akşam.
Bende bir vefasızın uğrunda ağlamıştım…
Sükût; yâr şehrinden ömre düşer de,
Her kelâm ruhumu dermansız koyar.
Her solukta sükûta cemre düşer de,
Cellât bile ömrüme fermansız kıyar…
Gecedir sükûtun kurak mevsimi,
Yine sensiz bir hüzün toplandı gözlerime.
Uykusuz sabahların, son bulduğu an’dayım.
Sana meftun ömrümü saçtım ya izlerine,
Beni bende tüketen bir vakt-i hazandayım…
Suskunum nice yıldır, heceler zehir bana.
Ben çile zindanında kahrı damıtan meczup,
Karanlık gecelerde şem’e tutkun pervane,
Yokluğun varken bile ben olmayı unutup,
O mücella çehrene aşık olan divane…
Sana ah biriktirdim gözyaşımı kurutup.
Ben çile zindanında kahrı damıtan meczup…
Ben ki sen olmadan ben olsa idim,
Bu yangın ruhuma vurulmazdı yâr,
De ki ruh’tan yoksun ten olsa idim,
Bu firâk ruhumdan sorulmazdı yâr…
Özlemin vurur da örselenir cân,
Sustukça içimde tutuştu sesim.
Her harfte daha çok yandım aynalar.
Kör dumanlar içre kaldı nefesim.
Her gülen yüzü dost sandım aynalar…
Kimi dostum dedi, kimi arkadaş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!