Bir eylül sancısıyla hemhal olurken yine,
Gündüzleri intizar gece sen’di yalnızlık.
Her nefeste yüreğim kahrı solurken yine,
Alevlenen ruhumda bir desendi yalnızlık…
Her sabah bir sızıyı emanet edip bana,
Çığlık çığlık bir sükût birikiyor içimde,
Aklımda anıların ürkek ayak sesleri…
Ya bir akşam ertesi ya gecenin üçünde,
Ruhuma çekiyorum sen kokan nefesleri…
Ayaklarım kan-revan yüreğim sabra mahkûm,
Aradan onca yıl geçmesine rağmen, seni hala unutamadığımın farkına varıyorum. Yaşı altmışın üstündeki arkadaşlarımla birlikte ben, kimsesizliği yaşıyorum. Adına, ihtiyarlık deseler de hastalığımın, ben şimdiki halimin sensiz bir ömür geçirmekten olduğunu biliyorum. Bazen senli hayaller kurmaktan alıkoyamıyorum bu ihtiyar beynimi. Aynalara her baktığımda saçımdaki akların çoğaldığını görüyorum. Ve derinleşiyor gün geçtikçe yüzümdeki çizgiler. Yüzümdeki her çizgide seni daha çok özlediğimin farkına varıyorum.
Bilirsin, sen evlendikten sonra, ben terk etmiştim bu şehri. Yeniden dönmek kolay olmadı aslında. Bilmiyorum haberin var mı? Ben hiç evlenmedim, hiç konuşmadım bir başkasıyla. Ömrümü en az bizim kadar sevenler ayrılmasın diye şiirler yazarak geçirdim aşka dair. Ama artık yazamıyorum, ellerim titriyor. Adına ihtiyarlık diyorlar hastalığımın, oysa ben farkındayım ömrümün yavaş yavaş azaldığının.
Bu, kimsesizlerin yaşadığı binada, herkes aynı dertten muzdarip. Hayırsız olduğundan bahsediyorlar evlatlarının, oysa ben zaten kimsesiz olduğumu söylüyorum onlara. Neden hiç evlenmediğimi soruyorlar bana, bense hep yaptığım gibi susuyor, yutkunuyorum karşılarında.
Geçen gün çok rahatsızdım. Doktor gençleri getirdiler yatağımın başına, kötü bir hastalıkmış yakalandığım. Herkes üzülüyor benim adıma, bense sana verdiğim sözü yerine getirebileceğim için mutluyum. Hatırlar mısın? “ asla bir başkası olmayacak hayatımda.” Demiştim sana. İşte ben sözümü tutuyorum. Adına ihtiyarlık diyorlar hastalığımın, oysa ben farkındayım, sözüme adım adım yaklaştığımın.
Aşk belalı bir mevsim taşır avuçlarında,
Her zerresi tutuşan bir yağmur tanesidir.
Sevdalı bulutlardan câna düşen her damla,
Vuslatını bekleyen aşığın nefesidir…
Şiir ki; inkisarın mihverinde yoğrulur.
Şimdi kırgın baksa da gözlerime ayrılık,
Ben yine hayalini yüreğimde büyüttüm.
Kalmadın yüreğimde geçip gittin bir anlık.
Boyun büktüm sessizce, unutmayı unuttum…
Uyandığım her sabah bir zemheri anıdır.
Ben ki; bir çift göz için zamanı durdurmuşum.
Kül olan yüreğimi göklere savurmuşum.
Sızmışım nefes nefes çöllerin dudağına,
Aşk’ı koymuş Yaradan gönlümün sadağına…
Seni görmek her gece hayaller ülkesinde,
Turnalarla yarışmak ufkuna varmak için.
Anlarken sensizliği, sessizliğin sesinde,
Fermanına yazılmak adı aşk denen suçun…
Seni görmek her gece hayaller ülkesinde…
B eklemek son çareyse seni,
E ğer sevmek beklemekse.
N e kadar sürerse sürsün.
İ ster bir gün, ister bir yıl.
M evsimler geçse de yavaş yavaş.
L isanı değişse de gönlümün.
' İsminden öte, kaderi memât ile başlayanlar için... '
Bugün benim doğum günüm senden ayrıldığım günün yıldönümü. Hangi doğum günü bir acıyı hatırlatır insana. Kim var benim gibi doğum gününü kutlamaktan öte bugüne ağıtlar yakan. Kaç kişi hatırlar bir acıyı ömrü boyunca. Bugün benim doğum günüm. Senden ayrıldığımın, bir başıma bu koskaca dünyada terk edilişimin yıldönümü. Bir muammayı çözmeye çalışıyorum aklımın erdiği günden bu güne... Sen mi? Terk etmiştin beni anne yoksa ben mi? Kıymıştım senin canına. Doğarken katil oldum anne kim yaşar bir ömür boyu bu kanlı damgayla…
Hayalin, umudun, ümidin, sevginin ne demek olduğunu hiç öğrenemedim. Öğrenemedim tebessüm etmeyi ilkbaharlarda, hep senin kokun geliyordu her çiçekten ruhuma. Ve ben anne, doğum günümde ağlıyordum bir mezar taşının başında. Ne teselli eden cümleler arıyorum başucumda nede rahatlığını bir yatağın. Benim gibi bir katile, soğuk taşlar çok bile.
Bilmiyorum çocukluğumu hangi kuytularda çürüttüğümü, bazen hasretinle geçirdiğim geceler, asmak istiyorum bir ağaç dalına benliğimi, ben doğarken yitirmişim anne, kaderimi…
Ve Hasret…
Sen ki; her gecenin ardından gelip,
Hülyama kasteden sabah gibisin...
Leylânın efsunlu yurdundan gelip,
Kaysı Mecnûn eden bir ah gibisin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!