Bir kardelen misali her kışı bahar bilip,
Gözlerine son defa baktı ve gitti ölüm.
Yüreğimin şehrinde yokluğunu ar bilip,
Umudu yakasına taktı ve gitti ölüm.
Ben kahır damıtırken gözlerimde her akşam,
Yüreğimden geçeni sen mutluluk sanırsın…
Sana meftun ömrümü eşiğine bıraksam.
Açmasan da kapını, sükûtundan tanırsın…
Melâlin bahçesinde dolaşırken gün boyu,
Her gece ardında bir iz bırakıp,
Her sabah gözümde yaş oldun benim.
Ruhuma hicranlı bir güz bırakıp,
Ufkumda dinmeyen kış oldun benim…
Bülbülün bir güle sustuğu yerde,
Hüzzam bir yanılgıdır gözlerimde hayalin.
Ah düşer yüreğime tutuşur içim benim…
Kalbimde sen olurken bana yabancı halim.
Anladım seni sevmek, ömürlük suçum benim…
Yüreğim damla damla akıyor gözlerimden,
Hüznüme ram oluyor bu sevdanın gülleri, bir deli poyraz bir soğuk ayaz savuruyor külleri. Bu öyle bir acı ki, neresinden başlayım anlatmaya. Avuçlarımda yaşanmamış yıllarımın o sitemkar sözleri, avuçlarımda bir sevdanın nasır tutmuş elleri. Oysa ne kadar da uğraşmıştım bu sevdayı kurtarmak için kuyulardan, bir bakışına dünyayı feda ederdim. Bir göz kırpışınla ruhumu terk ederdim. Sana kırgınım, izlerini bu şehirde bıraktın diye, sana kırgınım, beni bana cellat eyledin diye…
Git artık, gözlerimden yaşlar düşmeden.
Git artık, kal demeden, dilim sürçmeden…
Hangi itirafları sıralasam peşi sıra gönlüme. Gönlüm pişmanlıktan sarhoş oluyor. Diyemediğim o kelime saplanıyor beynime bir çivi gibi. Oysa sana “ gitme, dur “ demeyi o kadar çok istemiştim ki. İsterdim ellerin elimde kalsın, isterdim gözlerinden bakayım özgürlüğüme. Yalan bir dünyanın rengine tutsağım şimdi. Şimdi bir çift gözün hasretiyle yaşarım. Yanarım, kül olurum ve yeniden yanarım…
Kan gibi sızarsın sessiz ve sakin,
Gönlüme, gönlünden bir ateş düşer.
Gergefinde kırk pare olup hasretin,
Ruhum gözlerinin peşinden koşar…
Bir katre sükûtta ararken seni,
Bilmezdim aşk nedir sevda nasıl şey,
Aklımı başımdan aldı bir güzel…
Sunup yüreğime bir gamzelik mey,
Beni de dertlere saldı bir güzel…
Ben bana mahkûmken sır aynasında,
Alır mı bu yangınla şu garip mezar beni,
Ne el bana hak verdi ne anladı yâr beni.
Devasız yaralardan damlayan bir kan idim.
Yurdunda köle düşen bir garip sultan idim…
Zaman boynu bükük bir yetim gibi, melâli
İşlemiyor gönlüme ne akrep ne yelkovan,
Çoktan düştü boynumdan unutmanın vebali
Kahır kahır çekiyor, nisyânda kaldı nisyân…
Hasret hangi bahçenin zakkumudur, kan kokar.
Eğreti tebessümler yerleştiriyorum yüzüme,
Küçücük, mutlu olduğumu göstersinler diye herkese.
Bazen iki yüzlü olduğumu haykırıyorum aynalarda kendime,
İkiyüzlü bir şair. Bir yanı acıyla dolu, bir yanı sevdaya dair.
Ben kalabalıklar içinde yaşamayı sevmedim.
Onun için kıymetlidir gözyaşlarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!