Yücel Özkü Şiirleri - Şair Yücel Özkü

ÇEKEMEM
Ben artık buralarda duramam
Fırtınalar boyumu aştı
Sineme çekemem
Bütün ahları

DAMLA
Gözlerinde süzülen damlalar yaslı
Yazırır hüzünlü dizeleri şiir diye
Haykırışın ahıdır her damlası
Düşmeden izahın tezahürüdür

DEDİM Kİ
Sana mecburum anlatamam
Bunu bilemezsin
Sana kıyamam inan
Adını mıh gibi kalbimde tutuyorum

DERİN
En çok sende hüzünlendim
Canımı da en çok sen yaktın
Biliyor musun
Sende buldum

DÖKÜLEN SÖZCÜKLER
Artık kalmadı
İnancım sözcüklerde
Dilimde dökülen her sözcükten
Doğmayan bir güneşsin sen

DÖNMEM
Bir bakarsın bir daha dönmem
Anlatsam çok uzun olur
Dönmeyeceğim o kadar
Bilirim sevmezsin uzun öyküleri

DÜNYALIK
Yüzünde aşk kokuyor
Bu kalbimdeki güzel hissin
Düşünürüm öyle seni her an
Umut oldu aşkın yarınlara

DÜŞLER
Yılların yorduğu bir gönül var bende
Sözcükler tükendi
Suskunluk, yalnızlık sardı beni
Gözlerim ufukta seni arar

DÜŞLERİM
Aylardan yine haziran
Yitirdim bütün sızılarımı
Seni öylesine düşledim ki
Gölgenden bile sakındım

DÜŞLERİM ÖKSÜZ
Gecelere sığdıramam yalnızlığımı
Dolan gözlerimin hüznü tarifsiz
Karanlığa gömülen haykırışlarım
Gözlerimde kaybolan ışıklarım