GİDEN BİR ZAMAN
Yüreğime,
Düştüğünden beri sürgünüm
Yalnızım her geçen güne
Aklım,
GİDEN ZAMAN DEĞİL
Saçlarına aklar düştü mü
Siyahını geri getiremezsin
Giden sabahı da getiremezsin
Geçmiş sevdayı da
GİDERİM
İçerlemiştim geçen her günü
Düzen bozuldu diye akar giderim
Uzaklara inat sessizliğe bakarım
Gömerim içime günü bağlarım
GİDERİM YASINA
Bu gönülden sonsuza dek giderim
Dağa taşa yazar öyle giderim
Nice olacak bu yaman hallerim
Dağlarım şu gönlümü yasına
GONCA
Her şey anlatılmaz ki
Dizede kâfiyelenir yârin o gül endamı
Aşk tutkulu yüreklerde bulur anlamı
Her şey anlatılmaz ki;
GÖNÜLDEN
Rastlantıların en güzeli
Tarifi yoktur su misali
Cilvesi pınardan alımlı
Akar gönlünden gönüle
GÖNÜL GONCASI
Gamzelendi gönül
Açıldı goncası
Kimi kırmızı
Kimi beyaz
GÖNÜL MEHTABI
Göz gördü endamını
Gönül sevdi yüzünü
Bunda var mı günahım
Nedir bu işveler
GÖZDEN IRAK
Nazlı yardan haber salınmaz
Yolları içten bitmez hüzün
Allı turnalar görünmez
Yel olsa yardan esmez
GÖZLEMEK
Yolu gözlemek, sadece birini görmek değildir...
İçindeki boşluğa bir nefes arayışıdır.
Görmediğinde o sessizlik büyür
Kelimeler kifayetsiz kalır
Yürekteki tortusu da artar.
Şiir, duygusal melekelerin serzenişidir
Sevgi, iki yüreğin aynı ritimde attığı melodi dir, melodinin her noktasına sadakat ve güven vardır, sevginin melodisi, yaşamın en güzel anılarını besteler.
Şiir, bu hayatta gönülden akan bir nehirdir