Yücel Özkü Şiirleri - Şair Yücel Özkü

DÜŞEN YAPRAKLAR
Bakmayın kuru bir yaprak gibi düştüğüme,
Köküm derindir
Düşen her yaprak kadar saldım
Seni yüreğimin derinliklerine

DÜŞLER
Yılların yorduğu bir gönül var bende
Sözcükler tükendi
Suskunluk, yalnızlık sardı beni
Gözlerim ufukta seni arar

DÜŞLERİM
Aylardan yine haziran
Yitirdim bütün sızılarımı
Seni öylesine düşledim ki
Gölgenden bile sakındım

DÜŞLERİM ÖKSÜZ
Gecelere sığdıramam yalnızlığımı
Dolan gözlerimin hüznü tarifsiz
Karanlığa gömülen haykırışlarım
Gözlerimde kaybolan ışıklarım

DÜŞÜMDE SEN VARSIN
Senden gayrısı her şey yalan
İnan buna
Cana can olan canandır
Canım sensin
Düşümde yine sen varsın

DÜŞÜYOR
Yüzüme çizgiler
Saçıma da aklar düştü
Bi senin sevdan düşmedi
Gönlümden

DUYMADI
Gökyüzü duydu da insanın feryadını
İnsan duyamadı insanın figanı

Kuşlar bildi de yan yana uçmayı
İnsan bilemedi insanın elinde tutmayı

EĞİLME
Başın öne eğilmesin
Durma geçen günlere say
Duyur dünya aleme duyur
Aldırma hakkını aldırma öyle

ELLER
Her geçen güne viraneyim
Yalnız düşünmekten derbederim
Zannetme ki sana dargınım
Ben hep sana vurgunum

ENKAZA SUSKUN DÜNYA
Enkaza döndü her yanın
Altında umutların vurulmuş
Talan olmuş her yanın
Dünya suskun Gazze bitkin