Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

Muzaffer bir vedayla süslerken gidişini
Ardında unuttuğun eyvah diye an beni
Vazgeçtiğin her şeyi ve biad edişini
Toprağına gömdüğün dergâh diye an beni

Vuslatı bir düş gibi ardından sürükleyip

Vakitsiz bir sel gibi çağlayıp kalbe akan
Gidişini zor diye anıyorsam namerdim.
Cehennemin narıyla tüm hayatımı yakan
Ateşini kor diye tanıyorsam namerdim.

Bakışların başka bir hülyada can bulurken

Şahit istersen eğer ettiğin son yemine
Ardına hiç bakmadan çıktığın adresteyim.
Liman istersen eğer hicran yüklü gemine
Sevda kokan ömrümden bıktığın adresteyim.

Ateş köze dönerken öksüz kalmış külleri

- Giriş –



Şimdi ben ne söylesem, ümmetsiz bir Mesih’in
Dudağından dökülmüş bir ayet sanılacak.

- Meğer sevda, hüsranın gölgesinde gizlenmiş
Yüreğin için için çarpmasıymış sadece.
Meğer umut, efkârın bağrında filizlenmiş
Bir kuşun kanadını çırpmasıymış sadece.
Meğer gece, sabahın nuruyla temizlenmiş
Yıldızların güne göz kırpmasıymış sadece.

- Çelişki -

' Ne için yaşadığın, kim için önemli ki? '

Korkunun korkusuyken Sırat'ın yol sızısı
Kimisi mezarından

(Tek dilrubâm Feride Ece`me...)


- İsmini bir dua gibi zikreyleyen dil benimdir… -

- Bu şiir 18 yıllık gerçek (!) dostlarıma yazılmıştır.-

Hangi dağın ardında susamış bir göl varsa
O gölün hasretiyle kurur dost dediklerim.
Hangi bağın sırtında yorulmuş bir çöl varsa
O çölün kumlarında durur dost dediklerim.

-Aşk –

Öyle bir 'an'dır ki o
Karanlığın perdesi gerilirken çarmıha
Dilek tutar aşıklar
Göç eden yıldızlardan

- Bu son sözümdür beyim.-

`` Ne Firavun ne Nemrut ne Sezar kaldı beyim,
Hepsinin arkasından bir mezar kaldı beyim.``