Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

- Sürgündür bu kentin soy ismi artık.. -


derler ki,
mutsuz aşklar kentinin
en işlek caddesinde;

Vuslat-ı hakîkatken ve tek gerçekken ölüm
İsmine canan dedim,“Öl! ” dedin helâl olsun.
Gözlerinin renginde hayat bulmuşken gülüm
Gönlünü bin parçaya “Böl! ” dedin helâl olsun.

Garb’ı hasret bilmeyip battım Şimâl’den önce

Yangınlar ortasında uyanırsan ansızın
İçin için kavrulup sönmüş külü hatırla.
Son bulmuş bir cümleye konmuş noktaysa sızın
Gözleri yolda kalmış bir virgülü hatırla.

Ellerine ellerin eli dokunduğunda

- Unutulmuş olsa da zamanla yaşanılan
Yarını meçhul kılan
Dünün ta kendisidir.
Sorulmalıysa eğer hiç sorulmamış olan
Cevap verecek kişi
Tarihin kendisidir.-/

Tanıktı!

Akrep sabır taşıyken ve tevekkül içinde
Bir sonraki saate
Yürüyorken umarsız
Yelkovan her saatin

- Ustalara saygımla. -

Ey bî-vefa nazlı cânân bakışları ömür yâr
Ey dîdesi âb-ı hayat kirpikleri kömür yâr

Ey yıldızı sönmüş gece ey mağmum,ey sümbülî

- Sus ki sustuğum için sustuğunu sansınlar
Sus ki sustuğun için sükuttan utansınlar -


Ne diye çıkıp geldin gecenin ötesinden
Hangi rüzgâr bıraktı kokunu ellerime?

Yazıklar Olsun

- Nafileyse cümleler, dile yazıklar olsun! –


Bahardan utanarak isimsiz bir şehirde

- Bil ki artık sevdanın hükmünü emir sayıp
Boynumu sonsuza dek büktüm pişman değilim… -


Bir zamanlar bahçemde çınlayan hoş sesini
Hüznümün gölgesine ektim pişman değilim.

- Madem sebep lazımdı, sen neden susuyorsun? -


Belki gece yarısı, belki sabaha karşı
Melekler ağlayacak… Sebebi hasretindir.
Yıldızlar birer birer terk ediyorken arşı