Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

Vuslat-ı hakîkatken ve tek gerçekken ölüm
İsmine canan dedim,“Öl! ” dedin helâl olsun.
Gözlerinin renginde hayat bulmuşken gülüm
Gönlünü bin parçaya “Böl! ” dedin helâl olsun.

Garb’ı hasret bilmeyip battım Şimâl’den önce

- O kendini biliyor.-


I.)

Vahası çorak toprak, suyu serapken ömrün

Yangınlar ortasında uyanırsan ansızın
İçin için kavrulup sönmüş külü hatırla.
Son bulmuş bir cümleye konmuş noktaysa sızın
Gözleri yolda kalmış bir virgülü hatırla.

Ellerine ellerin eli dokunduğunda

- Unutulmuş olsa da zamanla yaşanılan
Yarını meçhul kılan
Dünün ta kendisidir.
Sorulmalıysa eğer hiç sorulmamış olan
Cevap verecek kişi
Tarihin kendisidir.-/

Tanıktı!

Akrep sabır taşıyken ve tevekkül içinde
Bir sonraki saate
Yürüyorken umarsız
Yelkovan her saatin

Yazıklar Olsun

- Nafileyse cümleler, dile yazıklar olsun! –


Bahardan utanarak isimsiz bir şehirde

- Sus ki sustuğum için sustuğunu sansınlar
Sus ki sustuğun için sükuttan utansınlar -


Ne diye çıkıp geldin gecenin ötesinden
Hangi rüzgâr bıraktı kokunu ellerime?

- Ustalara saygımla. -

Ey bî-vefa nazlı cânân bakışları ömür yâr
Ey dîdesi âb-ı hayat kirpikleri kömür yâr

Ey yıldızı sönmüş gece ey mağmum,ey sümbülî

- Madem sebep lazımdı, sen neden susuyorsun? -


Belki gece yarısı, belki sabaha karşı
Melekler ağlayacak… Sebebi hasretindir.
Yıldızlar birer birer terk ediyorken arşı

Muzaffer bir vedayla süslerken gidişini
Ardında unuttuğun eyvah diye an beni
Vazgeçtiğin her şeyi ve biad edişini
Toprağına gömdüğün dergâh diye an beni

Vuslatı bir düş gibi ardından sürükleyip