Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

İsmi sevda tahtı düş bir gönül konağında
Köle olmaya geldim.Bir kişilik yer lütfen.
Bülbüllerin kıblesi gamzeli yanağında
Açıp solmaya geldim.Bir kişilik yer lütfen.

Kabul etmezsen eğer kapında sabahlarım

Haydi git..

Bir elveda mektubu, bir intihar kaygısı
Bir yarım yaşanmışlık, tek atımlık bir silah
Ve küskün birkaç satır
Bırakarak ardında…

' Çakırkeyf '


- Öyle bir derttir ki aşk, gül susar bülbül söyler
Öyle bir hâldir ki aşk, göz ağlar gönül söyler. -

Nasıl bir rüya ki bu, gidişinin geceyi
İkiye böldüğü gün düşer oldu aklıma.
İsminle yad ederken yazdığım her heceyi
Babamın öldüğü gün düşer oldu aklıma.

Mızrabım ayrılığın hüznünü çalamazken

- Kusurumuz kusuru biz kabul edip biraz
Kendimizle dertleşip kendimizi anmaksa
Kusurumuz zahiri giz kabul edip biraz
Kendi söylediğimiz yalana inanmaksa
Kusurumuz umudu iz kabul edip biraz
Dişlerimizi sıkıp her şeye dayanmaksa

`` – Özlenen sen olunca, özlenir; özlem bile! –``

Sen hiç bilmesen bile, yorgun gönül bağında
Melekler sevdamızı terennüm eyler hâlâ.
Sürgün aşklar şehrinin en çıkmaz sokağında
Seni her anışımda iç çeker neyler hâlâ.

-Suçu sabittir aşkın-

“ Madem aynı noktadan ufku gözlemekti aşk,
Aynanın arkasında ne işle meşguldü sır? ”

- O kadar çok şey var ki sana anlatmadığım
Neresinden başlasam yarım kalacak biraz. -

`` - Affetmek büyüklükse, marifet sende kalsın.-``

Keşkeler unutmadan gecikmiş eyvahını
Karşıma çıkma sakın.Seni affetmiyorum.
Sonu mutsuz bir düşün sahipsiz günahını
Üstüme yıkma sakın.Seni affetmiyorum.

Dudaklarımı adres bilmiş bir buse için
Ölemezsem hesap sor, şerefim kefilimdir.
Senden geri aldığım gönlümü kimse için
Bölemezsem hesap sor, şerefim kefilimdir...

Bülbül eyle gönlümü bakırdan bir kafes ver