Yasemin Tanık Şiirleri - Şair Yasemin Tanık

Kamçılanir sensizliğin alfabesi, mahkumum yüreğine
Kaç pencere açtım faydasız uzandım boylu boyunca yine sana,
Günün ortasında gökyüzü yıkıldı karanlığımın enkazındayim,
Mavi rüzgar durgun, gri bulutlar muhafız günlerime

Harflerim yitik, kelimelerim açılıyor demir kapılara
Kilidi beynimin içinde, anahtarı yüreğimde,
Beynimin içinde odalar,kapıları buldukça sürur eder
Gözyaşlarımı yumruğuma sararım ve inancımla yumruğumu sıkarım

Gecenin karanlığında belki yaşayacağım
Aydınlık günlerim silinebilir belki hayatımdan
Yüzükoyun kaldım hayatımın öğle saatlerinde
Saniyeler acıyla demlenir ve bu saatler ızdıraptır bilirim.

Bazı kelimeler ağır gelir bana taşıyamam
Bazı kelimeler ise gözlerime sen çizilirsin boylu boyunca
Sokaklarımda adını haykırmak "rezilce" bir kelime peydah olur bana
Küsüm bu şehre çünkü adın her yerde.

Bir elimde hançer bir elimde kılıç

Benim bahara esir oluşum sarının istilasının zaferidir.
Müptela olduğum zamanın ceplerinde bana hediye ettiği demler;
Düşen sarı yaprakların yenik bir türküsü değil,

Öyle hüzünler toplarım ki, sensizliğin demetini kucakladığımda..
Dumanlar yağar günlük güneşlik günlerime..
Düşler yok olur ve gözyaşı koşar zamana ...
Ama sen bir gelsen kördüğüm olur baharlar bana..

Mevsimimin mecalsiz yaprakları bir bir düşerken,
Kış günlerimin diyetini ödedim bakışında...
Eridi, sahibi sandığım buzlar ve karlar...
Gözlerimin bakışı takıldı senin gülüşüne,
Hüzünler göc etti ruhum ruhuna dolanınca,
Ve ben gözyaşlarımı sildim kopan yapraklara..

Özlemek bir kelime değil, lügatımda açıklayamam manasını
Zaman , kirpiklerinin birbirine değmesi kadar acı verici artık
Susmak, tüm cephelerde mağlup olmanın buruk bir sızısı
Siper ettiğim kalbimin aynasında gördüm suretimin kılıç yarasını
Gökyüzüne açılan pencelerin perdeleri yırtmaktı kuşun kanadı
Uçamadık sevdanın renginde ve hayat savaşın tam ortası

Nedir ki kalbinin ağırlığı ya da değeri?
Satamadığı mendilleri yüzünden,
Biçare kalarak merdivende gözü yaşlı çocuk muydu?
Sabahın ayazında simitleri satmak zorunda olan kolu ve bacağı olmayan adam mıydı?
Denize hüzünle bakan yaşadıklarının muhasebesini yapamayan kadın mıydı?

Yüreğimin rüzgarıyla haykırdım uçurumdan kendime
Bütün dallarım göç etmişti bedenimden
Bir kök kaldığımı bahar gelince anladım
Kelimelerim heyelana yakalanırken;
Örtülüyordu ve gündüzler yıkılıyordu gözlerimin içinde