Diller oturup ağlar hayatı anladıkça,
Uçurtmaların rengi siyahlaşır düşlerimin rengi soldukça,
Başımın üzerinde kartal gibi uçar cümleler,
Yaşam perdelerini kapar sahnesi biter oyuncuya,
Tel örgülerin arkasından baktım sana,
Sen sarardın, döküldün,
Bir yağmur yağdı sonra,
Islandık birlikte,
Sen yine sarı renginle bak bana,
Gitme,veda zamanın olsa da,
Sen gittiğinde gökyüzünün kucağında eridi zaman
Bardaktan boşalırcasına yağdı hüzün,
Sonra seni hatırladım, ışığı sönmüş ruhumda,
Bir yıldız çaldım geceden,
Anıların şekerini kattım karıştırdım ruhuma,
Kelimelerin trafiğine takılıp atardamarda bir yürüyüş oldum,
Zarfları açtım gün denen ömrün istifini bozdum,
Konar göçer hayatın anlam ziyafetine delikler açtım,
Bir yazarın kalemdeki isyanına oturup da ağladım.
Büyük dev harfler ile kalbimin camlarını kırdım.
Alevli yürek atışlarıyla çemberin içinde haykırdım.
Zaman akarken o yuvarlak masa saatinden,
Bir kuruşluk anı varken ceplerimde,
Aç kapıyı!
O kıvırcık saçlı, elma sekeriyle kız çocuğu kapında...
Sen konuşuyordun, kanat izleri oluşuyordu gökyüzünde
Fiyakalı yaşamdır benim için aynada iki kişiyi görünce
Tarifsiz bir mevsimin harflerin tuzağındayım,
Kalbin bir kapan , anlarım bunu yüreğimin kırıklığından
Hiçbir kelimemin ünlemle ilişkisi yoktu o zamanki takvimde,
Nasıl oldu da zamanın çatık kaşı selama durdu
Güneş güne bekçiyken firar etti de gün akşam oldu
Kelimelerimi rehin aldı nefesimin enkazı
Bir gözyaşım.,titrek parmaklarınla bir hışımla sildiğin.
Belki bir türküyüm, yüreğine kuru otlar eken.
Bestekârın tamamlamasını beklediği son notasıyım bestenin.
Gri bir bulutta olabilirim ekini yağmuru bekleyen çiftçi için.
Ya da bir yâre gönderilen mektubum sımsıkı bağrına sardığı..
Eteklerin de zil miyim, müjdeli haberlerden sonra?
Gönül tezgahımda zakkumlar boy atarken
Sehpasında boynuma geçen kementti gözlerin
Lambaları yaktım, karanlık sayfalarla muhabbet ettim
Sözlerim şarkı olurdu dilimde, anlayabilseydin beni
Yıldızlara kefenini giydirdim, koynuma dikenleri taktım
Seni diktim bakışlarıma nasıl söküleceksin yerinden?
Öyle bir dağladın ki bozkır oldu yollarım.
Çiçeklerimi kopardın en güzel bahçemde.
Dipsiz bir kuyuda bir ışık huzmesiydi halbuki gözlerin
Bilemedin her satıra seninle başlardı sözlerim.
Çıktık gökyüzüne seninle, bundan bile haberin yoktu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!