Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

KÜL EUZU BİREBBİNNAS

Sen dersin de sığınmam mı,
Ruhumu sana sunmam mı,
Sen insanların Rabbisin,
Günahımdan utanmam mı.

Bir dile düştü mü yalan,
İnancını eder talan,
Kimliğinden ibarettir,
Kişiden geriye kalan.

Eller duydu, sen duymadın kâlimi,
Anlamadın, bu perişan halimi,
Sen atmıştın bana en son çalımı,,
Söyle şimdi, kim tutacak elimden,

Yalvarmıştım, düşmeden ben bu hale,

Dünya dediğimiz tarla,
Islanır yağmurla karla,
Kimisi der kiracıyım,
Kimi meşguldur kumarla.

Kır artık zincirlerini,
Sonsuzluğa yelken aç,
Serbest kıl fikirlerini,
Umutlara tohum saç.

Niçin insansın bir düşün,

Canımdan bizar oldum, bitmedi mi ısrarın,
Ben beni sende buldum, budur benim ikrarım,
Seni kendimden bildim, olamazsın ağyarım,
Benden bizar olduysan, beni tutup atarım,

Yeter ki sen kabul et, beni dışarda koma,

KIYMETE DEĞER

Kuran hayat kaynağım,
Beni ben eden kelam,
En sağlam dayanağım,
Varlık yalnız Elif Lam,

DOSTUMA
İnsaniyim, daldan dala gezerim,
Ararım kendime, yürekten bir dost,
Bencillik peşinde, beni ezerim,
Uğruna fedadır, dostuma bu post.

Münagığın eylemi, her zaman yüzeyseldir,
İman kalbe inmezse,yalnız köpükten seldir.

İnsanla maymun arasında akıl sorun,
Maymunlar bu sorunun hiç farkında değil,
Maymunda insan olmak için yoktur meyil,
Farkında olamayanlardır asıl sorun.