Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Yalnız ölümün yoktur,her derde vardır ilaç,
İlaç ise maksadın, Vahyi ilahiyi aç.
Karanlıkta kalana, yalnızca odur sirac,
Onun ile doymakta, hangi ruh kalmışsa aç.

Ha kaydı ha kayacak ayağım,
Denizde taşa takılmış ağım,
Beklesem de boştur, çeksem de boş,
Sanırım bu da benim tuzağım................İNSANİ

Yoluna tuzak kurmuşlar, seni benden koparanlar,
Sevgime karşı durmuşlar, Canıma pusu kuranlar,
Hadi kalk da gel diyorsun, bu halimi bilmez gibi,
Her an gelmek istiyorum, dağılsaydı şu dumanlar.

TÜRKÜLER AH TÜRKÜLER

Bizi bize anlatır,
Bizi ele dinletir,
Kulakları çınlatır,
Türküler ah türküler,

Herşey birin türevi,
Birin sonsuz görevi,
Her acizde bulunan,
Yürektir birin evi.

Hadi çıkın güneşe,
Güneş ile güreşe,
Hemen pes edersiniz,
Tükenir yüzde neşe.

Dallarım kırık bugün, yapraklarım dökülmüş,
Sanırsın ciğerlerim parça parça sökülmüş,
Kimim kimsem yok diye, başım öne bükülmüş,

Dönüp baktım toprağa, bana hadi gel dedi,
Toprakta bedenimi, börtü böcekler yedi.

Bedenim elbet toprak olacak
Bu hayatın sonu değildir
Dünyanın olanlar burda kalacak
Ruhundan üflemiş Rabbim bellidir

Adem Pegamber halk oldu topraktan

Varlık ile yok olalım,
Birlik ile çok olalım,
Manayla dolup taşalım,
Gönül ile tok olalım.

Ben kendimden habersiz, hep seni yaşıyorum,
Tahammülsüz sabırsız, bendimden taşıyorum,
Vuslatım çıkmazlarda, peşinden koşuyorum,
Küle döndüğüm halde, ölmedim şaşıyorum.

Yazımı yazan Haktan, tek seni dilenirim,