Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Çürüdü toprakta kemikler,
Çürümez bellekte emekler,
Seni görmedikleri halde,
Evet tanımakta bebekler.

En güzel söz hakkı gerçek sahibine teslim eden sözdür,
Çünkü söz insana kendisini ifade etsin diye verilen bir ihsandır,
Peygamberlerin bütün sözleri güzeldir,
Ancak bütün sözlerin üstünde en güzel söz vahyi ilahidir,
Sözü ihsan edenin sözüdür.
Ondan daha güzel bir söz yoktur.

Ew çı ar'ı ser dılımın,............................Bu ne ateştir yüreğimin başında
Venda buye delalımın,........................Benim sevgilim kaybolmuş,
Delal jı mın geyyidiye,..........................Sevgilim benden küsmüş,
Bı hevn mayı ew çawımın,....................Uykusuz kalmış gözlerim.

Darê darê bın darê ziynê............................Ağaç ağaç ağaç altı Ziynet

Tenı mamı pır sarê ziynê..............................Tek kalmışım çok soğuk Ziynet

Huna te hunı germê ziynê............................Sen sıcak kanlısın Ziynet

Çileyle geçti ömrüm seni felahım sandım
Nerden sana tutuldum,bağlandıkça bağlandım
Ben sana yaklaştıkça sen benden uzaklaştın
Ateşmisin nesin sen ateşten fazla yandım

Çekip gidersen eğer, dayanamam ölürüm,
Kimsesiz biri diye, sessizce gömülürüm,
Beni bırakma sensiz, hem sensiz hem kimsesiz,
Delirmiş bir şekilde, sokakta görülürüm.

Sakın ha gitme dedim, sensiz ben ne yaparım,

Diyarbakır-10
Taşın toprağın senin tarih kitabı gibi
Çevrildikçe sayfalar sanırsın sabi gibi
Sende tarih yazıldı savaştı fırtınalar
Dimdik duran surları asrın makamı gibi

Bir kuş olup uçsam Diyarbekire,
Dolaşsam şehrimin semalarında,
Rastlamam bilirim, onda bir kire,
Kendimi bulurum, simalarında.

İlk ders Edebiyatmış,
Öğrenci derste yatmış,
Öğrencinin üstüne,
Hocası bir su atmış,

Dersimiz Matematik,

Kurumuş bak boğazım haykırmaktan hep sana
Ne olur bir lahzacık dönüversen sen bana
Hayatın ikamesi senin bakışındadır
Bir kez olsun demedin nasılsın diye bana

Seni ben her anımda oturtmuşum gönlüme