Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Darê darê bın darê ziynê............................Ağaç ağaç ağaç altı Ziynet

Tenı mamı pır sarê ziynê..............................Tek kalmışım çok soğuk Ziynet

Huna te hunı germê ziynê............................Sen sıcak kanlısın Ziynet

Çileyle geçti ömrüm seni felahım sandım
Nerden sana tutuldum,bağlandıkça bağlandım
Ben sana yaklaştıkça sen benden uzaklaştın
Ateşmisin nesin sen ateşten fazla yandım

Çekip gidersen eğer, dayanamam ölürüm,
Kimsesiz biri diye, sessizce gömülürüm,
Beni bırakma sensiz, hem sensiz hem kimsesiz,
Delirmiş bir şekilde, sokakta görülürüm.

Sakın ha gitme dedim, sensiz ben ne yaparım,

Diyarbakır-10
Taşın toprağın senin tarih kitabı gibi
Çevrildikçe sayfalar sanırsın sabi gibi
Sende tarih yazıldı savaştı fırtınalar
Dimdik duran surları asrın makamı gibi

Bir kuş olup uçsam Diyarbekire,
Dolaşsam şehrimin semalarında,
Rastlamam bilirim, onda bir kire,
Kendimi bulurum, simalarında.

İlk ders Edebiyatmış,
Öğrenci derste yatmış,
Öğrencinin üstüne,
Hocası bir su atmış,

Dersimiz Matematik,

Kurumuş bak boğazım haykırmaktan hep sana
Ne olur bir lahzacık dönüversen sen bana
Hayatın ikamesi senin bakışındadır
Bir kez olsun demedin nasılsın diye bana

Seni ben her anımda oturtmuşum gönlüme

ADEMDEN(A.S.) GÜNÜMÜZE

Ademden günümüze muhalif olmuş şeytan,
Şeytanlık oldu işi, korkmuş olsa da Haktan,
Vazgeçiniz ne olur, şeytan ile yarıştan,

Adam ol Adem gibi, yaradanı unutma,
Şeytanın hilesi çok, akıllı ol da yutma,
Adaletin kefesi, hassas denge düzeni
Haklı olana karşı, haksız olanı tutma.

Bedenimin adı Sinan,
Bu ismimi babam koydu,
Ruhumu yaratan Allah,
Bilmem bana ne diyordu.