Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Ah Dicle Dicle,
Söyler misin bana, bu hırçınlığının sebebi ne,
Yoksa seninde mi, kelepçe vuruldu ellerine,
Seninde mi engel oldular tüm özgürlüklerine,
Seninde mi taş bastılar o kocaman yüreğine,

Söyle bana ey bülbül uğramaz oldun Diyarbekir'e,
Celalı mı aramaktasın konmuyorsun artık güle,
Ne sen varsın ne Celal, haberin yok sanırım ki senin,
Fırtınalar esti sarardı yapraklar, sonbahar hakim,
Ne anlatırsam anlatayım, hükmüm geçmiyor gönüle.

Bitti bitecek gibi, dünyada kalan günüm,
Bu günler de biterse, biter elbet sürgünüm.
Uyarı olur bana, mazide kalan dünüm,
Dünden ders almadıysam, yanmak için odunum.

Elini aç dua et,
İhlas ile donan ki,
Duan etsin isabet,
Allah şahit illa ki.

Lı zımana dayıka gel,
Veka şire dayıkanı,
Ki bernadı dıbe zegel,
Ev düjmüne zarokanı.

Herkesin anasının dili,

Sonra yine (doğuya doğru) bir yol tuttu. Kehf:89
Nihayet o güneşin vardı doğduğu yere

Güneşten koruyacak bir siperleri yoktu
Güneşin doğduğunu gördü kavmin üzerine Kehf:90

Vere dayê cem mı rune...........................Gel anam yanıma otur

Bırinamın gellek kure...............................Yaram oldukça derindir

Dınê ez zanım ki zure...............................Bilirim dünya yalandır

Dağdan geldim bilmiyorum şehiri
Musluk bilmem görmüşüm ben nehiri
Şifa diye içmiş isem zehiri
Yaşıyorsam inan ki ben kârdayım

Hayır yoksa sözünde, hiç boşuna A deme,
Şeytan tuzak kurmuştu, baban olan Adem'e.

Gözlerim kör oldu görmüyor ana
Kulağım sağırdır güzel sadana
Susarsam ne derler böyle adama
Razıyım idam da olsa cezama

Vazgeçmem lazımdır paradan puldan