Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Vere dayê cem mı rune...........................Gel anam yanıma otur

Bırinamın gellek kure...............................Yaram oldukça derindir

Dınê ez zanım ki zure...............................Bilirim dünya yalandır

Lı zımana dayıka gel,
Veka şire dayıkanı,
Ki bernadı dıbe zegel,
Ev düjmüne zarokanı.

Herkesin anasının dili,

Sonra yine (doğuya doğru) bir yol tuttu. Kehf:89
Nihayet o güneşin vardı doğduğu yere

Güneşten koruyacak bir siperleri yoktu
Güneşin doğduğunu gördü kavmin üzerine Kehf:90

Dağdan geldim bilmiyorum şehiri
Musluk bilmem görmüşüm ben nehiri
Şifa diye içmiş isem zehiri
Yaşıyorsam inan ki ben kârdayım

Kapım her zaman açık, yaralı gönüllere,
Adağım vardır benim, döndüğün gün ellere,
Dönmene odaklandım, bekliyorum gelmeni,
Adağın ben olurum, güldüğün gün ellere.

Dönmeyen ne vardır ki bu dünyada, felekler bile dönmektedir,
Görmek istiyorsan eğer aynada, o da nefsini öldürmektir,
Melekler bile gıpta etmekteler, niçin döndüğünü bilene,
Bedenin dönmeye dönmektedir, asıl ruhunu döndürmektir,

Dön, dön, dön, dönebildiğin kadar dön, yüzünü de kalbini de dön,

Dünya siyasi olarak, depremler yaşamaktadır,
Doğum sancıları gibi, sesler ayyuka çıkıyor,
Birileri diş bilerken, birileri koşmaktadır,
Yenilik yaptım diyenler, eski olanı yıkıyor,

Seyre daldım, şu dünyanın çarkını,
Günden güne, göremedim farkını,
Yaşım geçmiş, çoktan bilin kırkını,

Dünya yalan, hayat yalan ben yalan,
Var git sen de yalanlarla oyalan,

Dünyayım diye güvenme,
Senin de sonun gelecek,
Dönmekte olan çarkının,
Dişlileri kırılacak,
Toprağından ve suyundan,
Hiç bir eser kalmayacak,

Diyarbakır-10
Taşın toprağın senin tarih kitabı gibi
Çevrildikçe sayfalar sanırsın sabi gibi
Sende tarih yazıldı savaştı fırtınalar
Dimdik duran surları asrın makamı gibi