Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Gözünü çevir bir bak,
Gör evrende ahengi,
Münkire olur kapak,
Görsün envai rengi.

Kendini hep yalnız gören adam

Zannetme bihaberdir yaradan

Tek olmak yalnız olmak değildir

Yıllar sonra bir akşam, çıkıverdi karşıma,
Öyle melül mahsundu, üzüldüm duruşuna,
Dayanamadım onun, gözlerinin yaşına,
Nasıl bilebilirdim, neler geldi başına,

Ölseydim görmeseydim, çektiği çileleri,

Beni yalnız sen anlarsın,
Sana dökerim içimi,
Her ne söylesem duyarsın,
Bilirsin bütün işimi.

Varlığı var eden ilah,

On aralıktır dünya, insan hakları günü,
İnsandır bu dünyanın, nadide olan gülü,

Koparmayın dalından, gül her zaman kokmalı,
Yaratanın verdiği, kokuları yaymalı,

Bilirim anam beni, ne kadar sevdiğini,
Bilirim benim için, göz yaşı döktüğünü,
Yanar yüreğin bana, seni özledim anam,
Ah edip ağlıyorsun, görmedim güldüğünü,

İzin ver izah etmeme,
Bir sebep göster kalmama,
Engel olmayın gitmeme,
Artık gitmek istiyorum

Sana gönlümün kapısını açtım

İçeri girip de bir bakar mısın

Yüreğime lale sümbül gül diktim

Sustu bülbüller ezanı dinler
Kokular saçtı aşkından güller
Gönüller coştu söylenir diller
Diyelim her an Allahü Ekber

Gönül yolunda birleşti eller,

Hayal ettim bir güzelle,
Tutuşmak için el ele,
Sordum bahçedeki güle,

Seviyor mu,sevmiyor mu,
Sevdiğimi biliyor mu,