Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Kimi şair kendine anlatır,
Almak isteyen, mesajı alır,
Kimi de karşıya, hatırlatır,
Böylece kendisi de ders alır.

Bahar bahar olalı,böyle hüzün görmedi,
Çiçekler açmaz oldu,kuşlar bile ötmedi,
Gündüz bile karanlık,gece zındandan beter,
Benim çektiklerimi,mecnun bile çekmedi,

Ben mevsim darbesini,yedim inan yıllarca,

Niçin üzülmektesin, yüzündeki hüzün ne,
Benim derdim daha çok, saysam birkaç düzine,
Acırım dayanamam, gözünden yaş akarsa,
Kimler ihanet etti, yürekteki özüne.

Düşünme demiyorum, düşünür insan olan,

Şairler sorunları duygu ve arzuları

Anlatmalı dilince aleme duyurmalı

İrdelemeli elbetbütün yaşananları

Yıldızları seyrediyorum
Onlarla konuşmak istiyorum
Yakın olayım diyorum,
Sevgilimmiş gibi yakın olmak
Kavuşmak istiyorum
Ben onlara yakın oldukça

Fıstığı çıtlak aldım
Tadına hayran kaldım
Fıstık toplamak için
Ağaçları salladım

Anteplisin antepli

GAHİ GÜLDÜM

Gah ağladım gahi güldüm,
Gah ateştim gahi küldüm,
Diken değil ben bir güldüm,
Dalımı kırdılar benim.

Ağacın kurdu misali, insandır insanı yıkan,
Kimse suçlamaz hayvanı, mahrumdur hayvan akıldan,
İster erkek ister kadın, hep makulu aramalı,
İnsanı insan görmeyen, nasipsizdir insanlıktan,

İnsan tekamül etmeli, hep makulu düşünmeli,

Dertlerimi anlatırım,
Sümen altına sürersin,
Boğazımı patlatırım,
Kulaklarını tıkarsın,

Nasıl kurtaracaksınız, söyler misiniz millete,
Sorumluluklar sizindir, son verin artık illete,
Ak koyun kara koyundan, alacak mutlak hakkını,
Sorumluluğu aldınız, düzen veriniz devlete,