Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Yoğun bir sevgi bombardımanına tutuldum

Ayağım kesildi yerden kendimi havada buldum

Anladım sen de aç ben de muhtacım sevgiye

Seçmenin yarısı kadın,
Anamız bacımız kadın,
Anayasa meclisinde,
Görüyorum ki yok adın.

YOK ARTIK ŞUUR

Düşmüştüm,
Her tarafımda çamur,
Üzerimde yağmur,
Paramparça gözlüğüm,

Dileğim yerine gelmedi diye sakın üzülmeyesin,
Dileğinin Hakka ulaşmadığını mı zannetmektesin,
Dilinle istesen de yüreğinden geçirsen de o duyar,
Yoksa geleceğin ne getireceğini mi bilmektesin,

Nefis mani olmak ister, insanlığı ifaya,
Hayvandan da olur beter, yoksa insanda haya.
Görüntüye bakarsanız, insan dersiniz amma,
Düşünce necise benze, sürülünce sahaya.

YOLA ÇIKMIŞ GİDİYORUM

Gecemi gündüze kattım,
Yola çıkmış gidiyorum,
Gah uyandım gahi yattım,
Yola çıkmış gidiyorum.

Kimseye zorlama kendi dinini,
Zorlanan din asla benimsenemez,
Paylaşmak istersen eğer fikrini,
Onu yaşa kimse engel olamaz.

Dünya kaynayan kazan,
İçinde çoktur azan,
Yem zokanın ucunda,
Sakın ha olma sazan.

Yaradanın nezdinde, eşittir tüm insanlar,
Bu eşitliği bozan, gaspçı konumuna düşer,
Güneş gibi su gibi, adildir tüm ihsanlar.
Adaleti çiğneyen, olur zulmeden beşer.

Her yaprak düşmek zorunda,
Toprağın aşkı korunda,
Fıtrat böyle yazılmıştır,
Her nesne kendi yolunda.