Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Akılla donatılmış,
Her bir şey anlatılmış,
Her yaptığı tartılmış,
Hiç bir şey zayi olmaz,
İnsan olan ah almaz.

Erdemin çizgisi bu,
Nefis önünde tabu,
Ham gelmiş ham gidiyor,
Bihaber olan zobu

Vez dıkirım yemman yemman,...........................Haykırırım imdat imdat,
Ew çı halı xırab zeman,.......................................Bu nasıl durumdur, zaman kötü,
Destı zalım mayı derman,...................................Derman zalimin elinde,

Bawo yemman, yemman yemman,...................İmdat baba imdat imdat
Dayı yemman, yemman yemman.,...................İmdat anne imdat imdat,

İnsanlar acıkınca, yemeklerden bahseder,
Parası olanlar gider, tıka basa yemek yer,
Parası olmayanlar da, cam önünde seyreder,
Karnını doyuran çıkar, duyun seyreden ne der..........İNSANİ

Ey sevgili idrakte aczimizi hoş gör,
Biz nefis sahibiyiz ve bakışımız kör,
Sen bize bizden yakınsın biliyorum,
Ne olursun bizi kendinden eyleme dur.

ACİZ BİR KUL

Güz bende vücut bulmuş, bahar sende duruyor,
Yüreğim yalnız benim, senin için vuruyor,
İç geçirip geçmişe, bakıp özlem duyuyor,

Adam olmayı anlasak,
Hayvanlara bakarak,
Hayvandan ders alırsak,
Fıtrata sadık kalarak.

Geçmiş milletlerin helaki, hiç boşuna olmamıştır,
Nüfuza göre adalet, doğru bulunmamıştır.
İçlerini Allah bilir, dışlarını da biz fakirler.
Bu dünya asla adaletsizlik üzerine kurulmamıştır.

Adamın adı yezit,
Olamaz bilin ki it,
O ite kurban olsun,
Odur insanlığa zıt.

Temiz olan her nokta, başvurduğum seccadem,
Rabbim adımı koydu, Adem'in oğlu Adem.