Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Milyonlarca insan, ne yazık ki aç,
Zulüm kan geziyor, sömürmek amaç,
İnsan suretinde, manaya muhtaç,
İlahi adalet, herkese ilaç.

Geç kalmadan empati yap,
Roller terse dönebilir,
Vicdanen duymadan azap,
Yarın çok geç olabilir.

Empati insanlık yolu,

ACİZ BİR KUL

Güz bende vücut bulmuş, bahar sende duruyor,
Yüreğim yalnız benim, senin için vuruyor,
İç geçirip geçmişe, bakıp özlem duyuyor,

İnsanlar acıkınca, yemeklerden bahseder,
Parası olanlar gider, tıka basa yemek yer,
Parası olmayanlar da, cam önünde seyreder,
Karnını doyuran çıkar, duyun seyreden ne der..........İNSANİ

Buz gibi suda beş can,arkasında yetimler,
Çağ atlamış ülkede,fazlaymış üretimler,
Kim duyacak heyecan,söyleyin gidişata,
Adını sizler koyun, ne yapar yönetimler.

Adam olmayı anlasak,
Hayvanlara bakarak,
Hayvandan ders alırsak,
Fıtrata sadık kalarak.

Geçmiş milletlerin helaki, hiç boşuna olmamıştır,
Nüfuza göre adalet, doğru bulunmamıştır.
İçlerini Allah bilir, dışlarını da biz fakirler.
Bu dünya asla adaletsizlik üzerine kurulmamıştır.

Adamın adı yezit,
Olamaz bilin ki it,
O ite kurban olsun,
Odur insanlığa zıt.

Ey sevgili idrakte aczimizi hoş gör,
Biz nefis sahibiyiz ve bakışımız kör,
Sen bize bizden yakınsın biliyorum,
Ne olursun bizi kendinden eyleme dur.

Temiz olan her nokta, başvurduğum seccadem,
Rabbim adımı koydu, Adem'in oğlu Adem.