Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Geç kalmadan empati yap,
Roller terse dönebilir,
Vicdanen duymadan azap,
Yarın çok geç olabilir.

Empati insanlık yolu,

İnsanlar acıkınca, yemeklerden bahseder,
Parası olanlar gider, tıka basa yemek yer,
Parası olmayanlar da, cam önünde seyreder,
Karnını doyuran çıkar, duyun seyreden ne der..........İNSANİ

Ey sevgili idrakte aczimizi hoş gör,
Biz nefis sahibiyiz ve bakışımız kör,
Sen bize bizden yakınsın biliyorum,
Ne olursun bizi kendinden eyleme dur.

ACİZ BİR KUL

Güz bende vücut bulmuş, bahar sende duruyor,
Yüreğim yalnız benim, senin için vuruyor,
İç geçirip geçmişe, bakıp özlem duyuyor,

Adam olmayı anlasak,
Hayvanlara bakarak,
Hayvandan ders alırsak,
Fıtrata sadık kalarak.

Geçmiş milletlerin helaki, hiç boşuna olmamıştır,
Nüfuza göre adalet, doğru bulunmamıştır.
İçlerini Allah bilir, dışlarını da biz fakirler.
Bu dünya asla adaletsizlik üzerine kurulmamıştır.

Adamın adı yezit,
Olamaz bilin ki it,
O ite kurban olsun,
Odur insanlığa zıt.

Temiz olan her nokta, başvurduğum seccadem,
Rabbim adımı koydu, Adem'in oğlu Adem.

Bana zulüm yapanlar, hepsi benim kanımdan,
Korkuyorum Allahım nefsimin isyanından,
Yaralanmış gibiyim, sanki dört bir yanımdan,
Ağacı kesen yine ağacın dalındandır,
Kişinin yaptıkları, yazılı anlındadır.

Masum Afgan sivilleri, öldürüyorsunuz kasten,
Zalimlere Afganistan, İnşallah olur kabristan,
Orada ne işiniz var, deyin bana derdinizi,
Orada neler olmakta, fark edilmiyor ki sisten,