Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Senden ayrı kaldım diye, gözyaşlarım sele döndü,
Yüreğimi saldım diye, ah çekişim yele döndü,
Ummanlara daldım diye, beni seven ele döndü,

Ele döndü ele döndü, beni seven ele döndü,
Ben de olan ben süründü, tutuşmuştum o da söndü.

ACİZ BİR KUL

Güz bende vücut bulmuş, bahar sende duruyor,
Yüreğim yalnız benim, senin için vuruyor,
İç geçirip geçmişe, bakıp özlem duyuyor,

İnsanlar acıkınca, yemeklerden bahseder,
Parası olanlar gider, tıka basa yemek yer,
Parası olmayanlar da, cam önünde seyreder,
Karnını doyuran çıkar, duyun seyreden ne der..........İNSANİ

Buz gibi suda beş can,arkasında yetimler,
Çağ atlamış ülkede,fazlaymış üretimler,
Kim duyacak heyecan,söyleyin gidişata,
Adını sizler koyun, ne yapar yönetimler.

Adam olmayı anlasak,
Hayvanlara bakarak,
Hayvandan ders alırsak,
Fıtrata sadık kalarak.

Geçmiş milletlerin helaki, hiç boşuna olmamıştır,
Nüfuza göre adalet, doğru bulunmamıştır.
İçlerini Allah bilir, dışlarını da biz fakirler.
Bu dünya asla adaletsizlik üzerine kurulmamıştır.

Adamın adı yezit,
Olamaz bilin ki it,
O ite kurban olsun,
Odur insanlığa zıt.

Ey sevgili idrakte aczimizi hoş gör,
Biz nefis sahibiyiz ve bakışımız kör,
Sen bize bizden yakınsın biliyorum,
Ne olursun bizi kendinden eyleme dur.

Temiz olan her nokta, başvurduğum seccadem,
Rabbim adımı koydu, Adem'in oğlu Adem.

Bana zulüm yapanlar, hepsi benim kanımdan,
Korkuyorum Allahım nefsimin isyanından,
Yaralanmış gibiyim, sanki dört bir yanımdan,
Ağacı kesen yine ağacın dalındandır,
Kişinin yaptıkları, yazılı anlındadır.