Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Zaman uğrun
Zaman erte
Zaman muhacir...
Yorgan yatak kalbini yüklenmişse gezgin diyar
Ordan oraya çiğ düşüren su damlası ve yahut
Uçan kuş misali insanla

Ve nitekim
Misafirin umduğu, ev sahibine iki öğün olandan
Yolundan yürüyenlerin elleri ayaklarına dolaşık kırık havalar çaldığı
Bol kumpanyalı karnaval melodileri yamacımdan geçerken
Sesli görüntülü cümbüşlerle
Kendine sığınılası kalmamış geçmişinden kaçarcasına zuladan

Ciddi misin…?
Ciddi ciddi sert ve donuk
Cabalayip durdugun motora villa tipli köhneler konaklattirip
Kayis kopunca bogulmus kemere bir delik desiklik daha bagittirarak
Iskele sancak devrinden kalma ve hala medya marketinin mal mülk beyan eden
Bela yagiyor sanki derli toplu ici disi beyaz boyali ayaz kar

Kolayca elegeçirilmiş kulelerini boyunca ölçüşüp
Zapteden arzı çekimler akşamcası kendi kendine finalist
Kapansın demiş
Kapanmış konusu karanlığa razı çöküşün
Takım adalı göklerde
Kayan yıldızların yerine kafadan burçlar dikerek

Bak...!
Cıssss ettiyse bile şu sana yandığım
Sevmek derdinden başka hiç bir şeye musallat etmedi beni gailen güzelim
Güzelim bana sen sevgililiğinden başka yük yüklemedi yandığım
Turna dedim...
Sımsıcak şeyler havalandı yerden göğe

Kötü huylu ursul
Alışmış ve kudurmuş hayata kafa tutuşuyla
Çevresine kirleşmeleri boooy boy ölçüşüp
Dağlara taşlara kırlara kıylara köşelere
Musallat olup bulaşa bulaşa
Binip giden

Giriş..
Gelişme..
Sonuç...
Anladık bu şık ve yıllaryılısından atını arabasını azada salmış
Yitik dağ başlarında dilsiz halsizliğe
Çürük çıkarmış l'allikten..

Kimi bekliyorsun..? Akşam alası tanda
Uzaktan uzakta erkenden
Gözünde yaktığın ağıtlar sakinleşmeyi bilmeyen
Azap çırasıyla tutuşmuş elden gidesilere melul
Kimi bekliyorsun bu kuzgun saatte..?
Gece bile uygun bir köşe bulmuş

Unutulduğundan olsa gerek
Kendi halinde düşkünler evini kuran zamanı
Hatırlatacak olursam ben de kimi kime,
İçkinin, uyuşturucunun, yalan mekikli lügatın
Yaşamdan suskun edilip gani gani çölleşmelere selsebil olduğu
Eskiye oranla katlanılmaz ölçülere varan selsebil

Peki...
Peki....
Ateşin ocağına kar düşünce
Demek ki sandığın gibi değil gün kendi
Molasını kendi elleriyle bitirmiş ki
İnsan tanıyamadığı hayal serüveninin