Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Ölçüsünü kaçırmış karanlıklarda
Zifir…
sağda solda aptal bakarken
Bir bulut, bir yağmur,
Bir, ikisibirden suyun dibi bir bulanık, bir pusbulanık ki;
Kaç kulactı ozamana kadar yaşadıklarımı iflahı yok...

İndim bir kuyu dibine
Kuyuya sessizliğin gölgeleri düşmüş diye
Avunmak
Ay ışığı kadar tenha ve yalnız
İn aşağı
Çık yukarı

İyi miyiz...?
Eli iş tutamıyor olsa da bazan yağmurdan
Sırtımızdan sıvazlamıyor olsa eli eksik kalan güneşin
İyi miyiz al birini vur ötekine basmakalıp
Alıp alıp satsa çeşitli dükkan
Yamuk çarşıların tek düzenlik terazisi

Ayva gülenmiş
Nar ağlayan
Sana gelince.....
Sevgilim sana gelince gülmek ağlamak bir bahis
Ömrün hemden bahar olup sevgilim
Yüzün aşk ile güzelleşince...

Yağma desem de yağacaksın nasıl olsa
Nasıl olsa esme desem de eseceksin
Deli gönlüm,
Ey delinin delisi gönlüm...!
Fırtınası tutunca aşka liman olmanın,
Yangını tutuşunca sevmelere çıra çalmanın,

Anlamsız bir serçe kanadı gibi
Kınından çekilmiş büyük öfkelerle günün ifadesini sormaya
Toprağa can vere vere doyuracağını sanan kalpten engelli
Sevgi yaşlarında doğduğu gibi başlayan sevdaya sırt dönerek
Başladığı gibi bitmeyen sokak ortası şiddet ve dehşet
Her adım başı

Güzellik belki çakıra çalan gözleriyle
İki kaşın arası
Güzellik durgun bir ırmak seyri
Kimine göre kimi yerde esmer
Güzellik dudu dillik ballı badem
Noktacık benlik

Son kalalanlarını silkelerken dallarında zerdali
Saçılmış ay ışıklarından izler sürüp, seni orda bulduğum rüzgara sürgün bağlardın
İkincisiydi,
Ben bahar olup esende senin gül olup açtığın bağlara sesveren yankın
Sesime gelip bir halim gezgin hazan
İkincim sendin...

Bedeninden yola çıkıp
Ruhunu uyuşturuklarla sapıtarak
Kendisine,
Hemcinsine
Hayatın diğer konuklarına karşı
Oralardan el tutuşup yine kendine varamıyorsa insan

Ve baktımki
Beni tellal ediyor sessiz harfler topluluğu
Şeyler ve birşeyler pek çok Haziran
Piyanonun içindeki zurna davul
Toprağı yaralayan ve suskunluğunu bozan çekirdekle çitlembik
Trafiğini düzenlemekten gayretiyle başbaşa