Tek bir meşaleydi tuttuğu ellerinde
Sonrasında güneş olup doğacaktı Türkiyem
Koca bir yürek, koca bir ordunun önünde
O bir lider
Yürüyordu, korkmadan düşmanların üstüne
Bir çift mavi göz değildi gördüğünüz
Ses verin ağaçlar ses verin çiçekler böcekler
Bir tek sizlere kulak verdim,bir tek sizlere göz
İnsanlar yok , insanlar demiyorum
Hayat sağır seslerinizde
Ben de sağırım, körüm
Tüm dünyayı görmüş duymuş gibiyim
Ansızın gelir aşk, kapını çalar aniden
Sormaz halin vaktin nedir diye
Hazır mısın?
Yüreğin kaldırır mı ?
Getirdiğim bir mutluluğa
bin acıyı diye
Kanayan yürekleri gördüm bu topraklarda
Gecenin karanlığına yatırılan gözleri
Yatağında derya deniz düşünceler
Sırtında batık hüzünler
Yalnızlığın yükü altında ezilir bir aşk
Kahır yüklü saatin katranında ilerlerken
Oldum mu ben?
Yok yok daha olmadım hâlâ sularım bulanık
Olsun çamurdan arıyım gene de ben
Sinekler konar arada bir üzerime
Ama hemen terkederler
Ne de olsa karınları doymaz üzerimde
Sen, ben
Bir de hayat girmiş tam ortamıza
Gelip geçenler yığınlar boyunca
Seyrediyoruz öyle uzaktan
Akıp gidiyor, ömür de zamanda
Değişiyor her şey
Bak bu benim
Benim kara gözlerim
Bir zamanlar içinde kaybolduğun
Rüzgarla savrulan uzun siyah saçlarım Hatırladın mı ?
Hep dokunmak istediğin
Unutma diye koydum resmimi
Beklemek seni
Terk edilmiş bir ev gibi
Yolsuz, yolcusuz
Sıvası dökülmüş duvarlarımın içinden çıkan
Yağmur işlemiş toprağın kokusu gibi
Beklemek seni
Bir sesin vardı
O da kayboldu
Zaman hiç kıymet vermemiş bize
Öylesine davranmış
Aralarda kaynamışız yani
Hatıra dokunacak
Sana kavuşsam
Belki de bu kadar şiir yazamazdım
Özlem’in tetikliyordu belki de
İçimdeki aşk ateşini
Dokunsam ellerine
Öpsem gözlerinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!