Şiirimin döl yatağı kuruyacak
Çiçek vermeyecek yeryüzüne
Yüreğimin kibirli tanrıları def edecek sevgilileri birer birer
Ve layık görmeyecek hiçbir cânı tenime
Aç ,susuz kalacak dudaklarım
Ateşli öpüşmelerden, kavurucu sevişmelerden yoksun kalacak
Kül Bahçesi
Susmanı istiyor Dünya.
Nehirlerinde sular azmış.
Gecesinden siyah.
Biri boğazına bıçak dayamış.
Mehtabım…
Sen gittiğin günden beri
Bir hayat sustu içimde
Tam da orta yerindeyken yaşamın
Ne güzel de gülümsemişti
Mevsim..? İnsan Dökümü
Şu hayatın orta yerinde
Kalmadı ne aile, ne dost, ne de kardeş
Aklımızda binbir şüphe
Yılanlarla olmuşuz eş
Ne istersin be insanoğlu!!
Tarih dersen birer utanç
Bir toprak uğruna kıyılan onca canlar
Nice saltanatlar gördü bu dünya
Sana mı kalır sanırsın
Yalancısın, kalleşsin ,susarsın kana, kıyarsın cana
Bana nasılsınız diye sormayın
Uzun bir hikaye
Anlatacak ne benim ağzım var
Ne de dinleyecek sizin kulaklarınız
İki kelam iyiyim desem ki zaten
Sizin de istediğiniz öyle bir şey
Ne kadar zaman oldu sol yanıma düşeli
Bulan oldu mu gözlerimi
Kaç ay, kaç yıl sürdü yüreğimin gurbetliği
Kaç şehir gezdi, kaç ülke?
Var mıydı vatanı, toprağı, çiçeği, baharı
Kaçak bir göçmen,kimi zaman mülteci
Her gün bir balyoz darbesi indirdim inançlarıma
Bir çekiç demedim koca bir kaya gibiydi engelim
Acıya acıya, kanata kanata öldürdüm kendimi
Zor oldu ama değdi
Şimdi yeniden kurdum
Yeniden var ettim kendimi
Sana yağmurlu bir günde gelsem
Sırılsıklam
Islaklığımla sarsan beni,kurutsan
Dudaklarımdaki damlaları sen alsan
Bir şömine yaksan,
Bir kahve ısmarlasan,
Gittikçe büyüyen ve çoğalan
boşluklarım kaplıyor yüreğimi
İçime bir düşsem diyorum
Ah! bir düşsem..
Boğacak, biliyorum
Bazen yaraya dönüşüyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!