Nice mevsimler göçüp gitti
Gözlerimin önünden
Onlar her mevsim yeniden tazelenirken
Ben her mevsim biraz daha eskidim
Bedenen, ruhen
Bıraktım bir atın dizginleri gibi zamanı
Biraz Geçtik
Bir izimiz kaldı mı, bilmem...
Yazdığımız şiirlerden geriye
isyan da vardı,
sevda da.
Ne varsa gönülden söyledik,
dokundu mu yüreklere?
Bu kadar başıboş
Salına salına ne gezersin hayat
Gamsızlığın kime, havan kime?
Değirmen gibi öğütürsün yoksulu
Şimdi buğday da kalmadı tarlada, çavdarda
Tencere, tava
Hüzün yorgunuyum
nefes nefese her bir günün
Umut dolanır ayaklarıma arada bir
Yükselir sular gibi çocuk sesleri yüreğimde
Yağmurlarımı indirir bulutlar
En çok yok olduğum saatlerde
Güneş eteklerini topladı
Gölgesini bıraktı geride
Şimdi bir anason havası çalarım
Şiir dökerim ben yine yüreğimden
Alıştı gece bana, ben geceye
Görünmez bir ipe bağlıyorum mısralarıımı
Bir kıvılcım yeterdi, biraz cesaret
Bu aşkı alevlendirmeye
Zincirlerimizden kurtulsaydık
Dünü bırakıp, yalnızca bugünde ve yarında kalsaydık
Belki bir düşte gerçek,
Bir masalda kahraman olabilirdik..
Bir lokma ekmek
Yazacak şiir de kalmadı
Aşk desen günümüze yabancı
Bahsetsem dağların güzelliğinden, mevsimlerin sesinden
İnsanımın gözü bir lokma ekmekte
Bir nehir gibi susarım şimdi
Bir gece gibi sessiz ve sakin
Yıldızsız ve aysız
Kapattım artık yüreğimi
Nasıl olsa hayat insansız
Sevda’yı aramak da nedir?
Bir şiir oluyum yalnızca ben
İllegal yağan yağmurlar gibi
Coşup geleyim ansızın karanlığınıza
Bir çok çoğul duygular arasında tekil kalan ben
Çoğaltın beni alkışlarınızla
Bir şiir oluyum yalnızca ben
Yüreğimin yokuşlu yoludur sana gelmek
Bilmem takati var mıdır kelimelerimin
Ne kadar çok çırpınsa da yüreğim
Bir aşk için
Toplar mı kırılan kanatlarını
Uçar adımlarla varır mı kollarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!