Çok sevdim hepsini
Kendinden bile çok sevdim
Yürüyüşlerine, gülüşlerine özendim
Bir tanımlık zaman diliminde
Ya ben çok büyüdüm,
Ya onlar çok küçüldüler.
yorgun sabahalara uyanan
geceler sonrası
gözlerinde yuvalanan günışığı
kayıp
ufuklarda izdüşümü
And olsun ki! ..
Sen bizi nasıl o cennetinden kovduysan biz de senin cehennemini bu dünyadan kovacağız.
Nar, çiçeklerini döktükten sonra
Güzde, güz de kalmadı.
Göçtü yaban kazları
Ak mukallit, kum kuşu, su çulluğu, küçük çıvgın…
Alıp başını gitti kuyruksallayan.
Güze sarılmış salyangozlar da açılıp saçıldı.
dur be çocuk
küsmekte
o kadar da aceleci olma
bazen isteğin dışında
alır başını gider yaşam
Her caddesinde bir dostumuzu uğurladığımız,
parça parça,
insan insan eksildiğimiz
bu şehirin
tenhalıklarında yitiriyorum benliğimi.
Aynı hallerle herkesi mutlu edemezsin.
Tüm resimleri aynı renklerle resmedemezsin.
Şahsına münhasır hallerin çocuğudur aşk
O gülüşü kimle paylaşmışsan ona bırak
Onunla başkasına sıcaklığını hissettiremezsin.
Günışığı resmini çiziyor pencereme bu sabah.
Dışarda koşan çocukların senin kucağına koşar gibi bir halleri var.
Uyandın
gün uyandı dallarıma.
Zayıf anlarım oldu benim incindiğim...
Dövüldüm, sığınacak kimsem yoktu.
Kovuldum, gidecek yerim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!