Salim Diyap Şiirleri - Şair Salim Diyap

Kalan, acısıyla kalmıştır,
giden döner mi bilinmez.
Hüznünü zihnindeki boşlukta boğ,
her kaybı bir anıyla yad et.

İtaatsizliğin en güzel halidir umut,

Acı geçiyor,
geçiyor elbet…
Bir sabah uyanıyorsun
ve dünün ağırlığı
biraz daha hafiflemiş oluyor.

İçimdeki boşluğu anlatamam ben.
Adın yoktu,
sesin yoktu...
Bir eksik vardı sadece.

Sonra geldin, gözlerinle doldu içimdeki oyuk,

Yaşlı zeytin ağaçlarımız vardı, kocaman gövdeli,
Asmalı dut ağaçlarıyla yan yana dizili.
Tanesini geç verir,
verdi mi en iyisini verirdi.

Dallarında annemizin elleri,

acılarımla onardım
o kayıp akşamı

karanlıkta
iki köz gibi duran gözlerinde

Ölüm fikri,
sırtıma yaslanan bir gölge,
yolun sonunda bekleyen sessiz bir liman.
her an kapanabilir gözlerim
işte bu yüzden
her bakışa biraz daha uzun,

Yüzündeki gamze,
gülüşünde güle dönünce
gel.

Kirpiklerinle harlanan ateş,
yüreğimde köze dönünce

1. Pişmanlık, dönülen yolun utancı değil; yürünmüş acının izidir.


2. Sarhoşluk unutuş değil, hatırlamanın başka bir biçimidir.

Su kabarır bakışlarımda,
sen ayrılık sanırsın.
Öpersem siyah saçlarından,
yağmurda ıslanırsın.

Gitme diye aklımdan,

Aşk,
bir sabah gibi gelir;
henüz uyanmamış şehrin
kirpiklerine konar sessizce.
Ne kapıyı sorar,
ne izin ister yürekten;