Yaşam sana her zaman kendini ifade etme olanağı sunmaz.
Sen, yaşadığından çok hayal ettiğinsin
Sen, dışındaki sen değil, içinde ki sensin.
Sen, kendine hissettirip başkasına hissettiremediğinsin..
"Güzellik sende, aşk bendedir." dedi şair.
"Benden sana izin, sev sevebildiğin kadar." dedi Nazım.
"Aşka amin." dedi Ozan...
Çocukların bulduğu çok eski bir dildir ağlamak.
Bütün dillerin de üstünde herkesin anlayıp konuştuğu...
Ne zaman ki sözcükler yetmez içimizdekileri anlatmaya,
İşte o zaman başlarız gözyaşlarımızla yazıp hıçkırıklarla konuşmaya...
Söylenecek söz söylenmeli elbet!
Bitmeli de her şarkı tadında.
Yad etmek ne çare,
giden gitmiştir bir kez.
Her gönül kendini yad eder aşk helezonunda.
Sevgilerse herkes için biriktirir,
gittin
içimi dökmek için
sana yazamadığım şiirlere vurdum kendimi
yoruldum
almak istediğin her şeyi
Burada sokaklar kan revan.
Amed’e,
Ahmet Arif’in gözleriyle bakıyorum şu an.
Ne giden alır
düşünü bu sevdadan,
And olsun ki! ..
Sen bizi nasıl o cennetinden kovduysan biz de senin cehennemini bu dünyadan kovacağız.
İnsan yorulur...
Hiçbir şeye değmez sandığı
o küçük acılar
birikir,
ve bir ömrün ağırlığına dönüşür.
Masalların evi var mı anne?
Güneş gökyüzünde nasıl yürür?
Kuşlar, anne, kuşlar
Onlar dilsiz ağaçların yerine mi konuşur?
Ninileri kim yazar?
Nereden alır ezgilerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!