Salim Diyap Şiirleri - Şair Salim Diyap

Meraktır,
ardı ardına dizen sendeki beni.

Soru sorma, yalan söylerim;
tanırsan gün ağırır,
yanından erken giderim.

Bir kadının başını dayayıp uzaklara dalmadığı o pencereleri ne diye yaparlar bilmem ki.

Sevgide savunma hükmün kendisidir.
Her şeyinizi emanet ettiğiniz biri sizden şikâyetçiyse, susun ve gidin.
Çünkü dost karşısında yapılan savunma, cezanın ta kendisidir.
Şikâyet başlamışsa, hüküm çoktan verilmiştir.
O andan sonra söz, sadece mahkûmiyeti süsler.

Aşk; çok şeyin yanı sıra,
dudaklarının meyiyle
akşamı gece,
sabahı gün etmektir.

Hayattan gün, ay, yıl çalmak,

Gittim.
Bir daha dönmemek üzere
çıkardım içimden seni—
her parça,
etimden kopan bir anıydı.

Alevden hançer değilsen,
sokağa çıkma.
Ama gün içinde
sana sevgiyi hissettiren olursa,
içindeki kötülüğü
utandırmadan yatma.

Ellerin bir yelkeli dümeninde,
Dümeni nereye kırsan oraya yol alıyorum.
Yan yana durmuş iki göz,
İç içe girmiş iki ses gibi
Duyduğunu duyuyor,
Gördüğünü görüyorum.

Yel, sevgilinin elleriyle dokunurmuş insana,
rüzgâr, yârin sesiyle konuşurmuş.
yüreğe saplanan diken,
gamzelerinin sızısıyla çözülürmüş.

Ha, o mu?
Hatırladım elbette.
Geçenin kokusunu,
saçlarıyla elime tel tel çizdiğim
sevdiğimdi bir öyküde.
Ona akan bir duygu selinin içinde,

Yüz kez sevdi.
Yüz kez yandı bu yürek.
Yüz kez söndürdüm.
Sırtımı dönmeye gelmiyor;
aha yine tutuştu.
Beter olsun!