Rukiye Çelik Şiirleri - Şair Rukiye Çelik

Gözlerin geçiyor usumun her köşesinden
Sen yoksun diye ışığını esirgiyor yıldızlar benden
Aşk yoksulluk çekiyor ruhumun derinliklerinde
Hani beğenmediğin o dik başlı gölgeler var ya,
Yerlere kadar eğiliyor hüznümün önünde! ..

Ey! selamımı kestiğim
Unutmak istediğim sen;
Düşlerimdeki giz.
Yine dolaşmışsın belli,
Altın sarısı başaklarımda,
Yol yol.

Kocaman bir evde, yerini bulamamış
Ne işe yaradığı bilinmeyen, modası geçmiş
Ve birbirine aykırı düşmüş eşyalar gibi
İki yalnız kalbi zorluyorduk atmaya
Dört oda, bir salonda bir arada tutmaya...

Bir günlüğüne ben ol, benim gözlerimden bak hayata
Benim ayaklarımla tırman yokuşu
Benim kalbimle sev insanı ve benim vicdanımla sar yarayı...
Gurur bilme cebindeki parayı
Ölmeden tanı cenneti, cehennemi
Sen de Allah’ın kulu, ben de...

Aşk! ..
Kendine fazla güvenme
Ben ne dersem o olur deme
Sırtımı dönerim birden
Karanlık olur evren...

Bıraktığım yaşta mı, yoksa yerde misin, bekle dediğim
Uzattığımda dokunacak mı parmaklarım eline
Yüzüğün takıldığında gözüme
sözün kalmış olacak mı söyleyecek?..

Bir Giz geçti bu dünyadan ‘alnı açık-yüzü pak’
Geldi, gördü, ağladı, gül topladı elleri, güldü de
Bir ileri, bir geri sardı hayatı taşıyabildiği kadar
Güller diken doğurunca elleri kanadı, küstü aleme...

Bakışında derinlik, kalbinde iyilik

Bugünkü düşüncelerim, dünden aklımda kalanlar.
Biraz uzunca ama!..Okursanız eğer her satırında hepimizin var olduğunu görürsünüz. Gerçeği dillendirdiğim bir yazı. Kolay okunması için de biraz şiirimsi format uyguladım... Belki, kiminiz sıkılacak üç-beş satırdan sonra, kiminiz son cümleye dek devam edeceksiniz okumaya...Selam ve sevgiler okuyan her
göze...


TEZGAHINDAKİ PAZARCI MI, CÜZDANINDAKİ EMEKLİ Mİ HAKLI? Dinleyelim...

Ey kadın!.. Koca yürekli, derinliğine insan
Adı ölümün üstüne, mürekkebi kan,
Kalemi kurşunla yazılan masum güzel
Sen bir melek, kanatların akşamsefası
Gecelere sabah, kışlara yaz
Bahara çiçek, gülüşlere haz

Titrek bir sokak lambası ve altında inleyen bir kadın
Kendinden vazgeçmiş, bırakmış ömrünü yere
Alnında kara bir leke(!) hıçkırıkla dizlerini dövüyor
Puslu ışığın altında acısıyla acısını boğuyor!..