Rukiye Çelik Şiirleri - Şair Rukiye Çelik

Yarısı düş içsel söyleşiler,
Eksik sevgiler.
Yaşanmamış çocukluklar
Ve ellerde ufalanan gençlik hazları
Sizler için köpürüyor öfkem!

Onlar hiç deniz görmediler,öğrenmediler ki hiç yüzmeyi
Nereden bilselerdi suyun kaldırma kuvvetini
İki kulaçla dalgaların devrileceğini
Hangi fizik bilgisiyle çözselerdi yaşam mücadelesini! ..

Bir kaşık suda hiç ölmediler ki onlar

Hayat bazen aydınlık, bazen karanlık
Biz ikisini de yaşadık
Yaşadık ve bitti! ..
Güneşi yerine astık
Bulutları göğe yapıştırdık
Çok şükür ıslanmaktan da kurtulduk! ..

Şehirler küskün
Dağların başı dumanlı
Sır, üç yapraklı yoncada(!)

Bitecek mi
Bitmeyecek mi bu kargaşa telaşıyla

Ey bitimsiz sevdam, kalbimin süresiz sahibi!
Cennetimin adı, hasretimin tadı
Hiçbir kelime yoktur ki doğru anlatabilsin seni.
Sen gökyüzüm, taşım, toprağım
Dalını terk etmeyen yeşil yaprağım
Gel nefesim ol, gönlüme dol

Sabahın en erkeninde,
Ruhumun tan vaktinde
Henüz doğmadan Güneş
Selamladım Ata'mı
Özetledim olup biteni,
An be an bu cennet vatanı...

Diyorum sana: illa ki büyüme çabasına girme
Sen, sen olduğunda büyüyeceksin
İnsan olduğunda göklere çıkacaksın
İyiliğin tarifi ve adresi sen olacaksın
Ve sen dillere destan koca bir dev, tarihe geçeceksin...

Ey sevgili,
Seni düşlüyor, seni özlüyorken
Ve pembe-beyaz kumsallarda
Sancıyla doğacak güneşi bekliyorken
Sen yelkenli, ben rüzgar
Az kaldı yaklaşıyoruz aşka diyorken

Yaşamak, tüketip bitirmekse zamanı
Kör kuyuda boğulmaksa aşk
Mevsimsiz denize dalıp
Meydan okumaksa azgın dalgalara sevgi
Bırak,
Koyuver;

Her şey dingin, sessiz sakinken yaşam,
Rengarenk çiçek bahçesi gibiyken gençliğim
Toplayamadım, koklayamadım
Kıymetini bilip saklayamadım.
Sarılıp sımsıkı, hep benim ol,
Gitme, kal