Rukiye Çelik Şiirleri - Şair Rukiye Çelik

Haklıydın!
Sevmeliydim delicesine
Gözlerimi gözlerine mıhlayıp,
Buluşturmalıydım ellerimi ellerinle.
Başka bir gönülde dans ederken bu yürek,
Okşamalıydım gülüşlerini çılgınca.

Özleminle gölgeli günlere uyandım,
Yalnızdım.
Derin bir boşluk kapladı içimi,
Üzgündüm.
Bir değil, bin yıldız kaydı ömrümden
Tükendim.

 
Yitik duygularımın kahramanı
Delikanlım, hayalim
Günahların doyuramadığı adamım
Gizli cennetim, silüetim.

Sen...
Yerin-göğün acı iniltisi
Yüreğimin dünden kalan sancısı
Vakitsiz açan kır çiçeği
Elimden uçup gitmişsin
Bir ömür bana veda etmişsin

Ne zaman yüreğimden bir ıslık sesi alsam
Bir garip çekim başlar içimde zamana ayarlı.
Ne zaman göğe küsen kara bulut başıma konsa
Kısmetim açılmış gibi elimde doğar bir dilim ay!

Ne zaman yanımdan sarı bir gölge geçse

Bana gelirsen; ıslak düşlerinde keder,
Ellerinde korkak yalnızlık olmasın!
Yüzünde umut,
Yüreğinde acı taş kesmesin!

Tükenecekse uyanıklığın,

Henüz başlamıştık
Beyaz gecelerde umut bulmaya
İlmik ilmik örmeğe aşkı, sevgiyi
Çiçeklerden baharı,
Mevsimlerden Hazanı
Yaşamaya....

Uzun tut ki ağlamanı, kalmasın yüreğin susuz,
Sızlamasın acılarında kanayan yaraların.
Yıkanmasa da sağır kelimelere gizlenen duyguların
Aklansın sevaplarının gölgesinde günahların...

Uzun tut ki ağlamanı, gitmesin senden

Düşman dizinin dibinde;
Beline dolandı yabanıl otlar.
Sırtında zulmeden kanlı eller,
Sen çaresiz, sen kimsesiz!

Kırıldı elin-kolun, öksüz çocuklar gibi

Yüreğin, yüreğimin koruyla tutuşsaydı
Bu kadar korkmazdım
Gün batımlarında doğan aşklardan
Ya da onlarca kez ölmezdim
Zamanın dudaklarından öpünce kader!