Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Yaşamın penceresinden ilk bakışıydı.
Dağlardaki kara, yerdeki buza rağmen hiç üşümedi; hiç kaymadı ayağı, hep tutundu, desteği olmadı yanında ama, daima dikdi başı, daima sıcacık ve ışıklıydı yüreği. Giz perdelerinin arkasından bakmadı hiç yaşama. Gündüz güneşte, gece ay ve yıldızlarda buldu ışığı ve hep aynı kaldı yüreği, sıcak ve sevgi dolu...
