Tek Gözlü Gecede Yeniden Doğardı Cemre

Sormadılar; sende bahar var mı
Çiçek açar mı bahçende,
Yeşerir mi ellerinde ömür. Sormadılar!
Avuçlarımdaki kader çizgisini görmediler!

Benim toprağımda ağaçlar kuru, dallar eğikti
Öyle tomurcukmuş, çiçekmiş, börtü-böcekmiş olmazdı.
Çok ötelerden gelirdi bahar kokusu, sormazdım.
Onunla yetinir, onunla tutuşur, aldırmazdım.
Bahar bana gelmezdi, bende bahar olmazdı!

Acının bir diğer adıydı bahar diye bildiğim,
Güneşe çekilen perdeydi, bahar diye gördüğüm.
Toprağımın susuz, külümün kıvılcımsız kalışıydı
Bir de yüreğimdeki parıltının sönüşü,
Büyünün yok oluşuydu! ...

Sizdeki baharın rengi neye çalardı bilmem ama
Bendeki eylüller, martlar, nisanlar karaya çalardı
Ve tek gözlü gecede yeniden doğardı cemre,
Yeniden kavuşurdu muradına yarınlar! ...

Şimdi; gurbet akşamlarında,
Beşinci mevsimin ortasındayım;
Mumlar sönüyor, yaprak düşüyor.
Ağır bir hüznün bekçiliğinde, yüreğim yanıyor.
Kim bilir, soğuk kış gülüşlerine aldırmayan gönlüm
Şu yaralar, şu acılar içinde bahara eriyor!

Nereye baksam bahar şimdi! ...
Her gün doğuşuyla, doğuyorum yeniden! ...

Rukiye Çelik
10.03.2009 10:40:00