Gözlerimde yaktım el değmemiş sırlarımı
Gözlerim ki olmuştu yüreğim, yüreğim âmâ!
Zemine çivilenmişti ayak bileğim, ayağım tutsak!
Çan kulesinde tiz sesler ve alçaktan uçan ürkek kuşlar
Hayatın neresinde bizi bekler?
Bu günüm de dünümün tekrariydi
Perdeyi aralayip selam verdigimde
Karasi, grisi ve beyaziyla
Tüm duygularimi yola çikardigim
O maviye! ...
Şehir senden, sen benden uzakta
Gönlüme kar düşüyor
Bir bilsen, yüreğim ne çok üşüyor
Yüreğim olsa sadece üşüyen, amenna!
Dudaklarımda kelimeler de üşüyor
Harf harfi iteliyor, soğuk sözler yere düşüyor…
“Eyvallahım olmaz kimseye” diyormuşsun! Duyuyorum çok da dik başlıymışsın, yarınların yok aklında, hayatla inatlaşıyormuşsun! “Kader/alın yazısı” nedir bunlar diye dalga geçiyormuşsun, hatta dümdüz olmalıymış yürüdüğün bütün yollar. Gençlik, zenginlik, varlık, sağlık aynı tempoda sürüp gitmeliymiş, kimseye muhtaç olmak diye bir şey olmazmış! ..
Dün ve bugündür sadece seni saran, öyle sanıyordun değil mi? Yarınların, yarının dünyasında bekler seni, öyle biliyordun değil mi? Yanlış düşünmüşsün, dinle bak, gerçekleri anlatacağım sana:
Yaş alırsın yollar uzar, zaman daralır
Yalnızlığın habercisi,
Yitik hayatların akıl sancısı,
Karanlığın son çağrısı gibi
Bir sessizlik uğulduyor içimde! ..
Kalpten beyne uzanan gizli bir el gibi,
Dünyayı küstürdük sağdan-soldan
Dört bir yandan kuşattık evreni
Topladık taşı-toprağı, verdik aleme...
Varlık batıyor akla...
Ha çıktı, ha çıkacak ekseninden dünya
Ben ışığa, ben sıcaklığa hasretken,
Lekesiz bir aşkla
Yalnızlığın pası çıkar sanırdım!
Gecenin gözlerinde ayrılığı ezberlerken,
Acısı köreltilmiş bir duyguyla
Ben seni sevdikçe, özledikçe
Ve sana koştukça;
Sen kuş tüyü adımlarla yürüyorsun aşka,
Gömütünde çürümüş bir cesede bakar gibi
Bakıyorsun bana...
Rüzgarla açılıyor, rüzgarla kapanıyor
Hep uçmak istedim, uçmak
Köyümün güzelliklerinde
Soluksuz, duraksız kanat çırpmak...
Göçmen kuşlar misali,
Uzaklara, çok uzaklara
Süzülüp gitmek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!