şafağın ziyasını güneş yakmadan
bir gökyüzü belerim avuçlarımda.
zelilim kapında, imanım sapmadan
dört şerefeli süleymaniye karşımda.
yâr dağ meşesi, dibinde yaz pınarları
yaprakları göver göver uzar semaya.
dallarına yüklemiş köz kızılı narları
kadir mevlam sabır versin acı olan bu ya.
eller ne bilsin nasıl yaşadığımızı,
koçyiğit yaraları kör bıçakla doğradığımızı...
kuzey yeli vururken sol yanımızı,
tüllenen gecelerde müjganla ağlaştığımızı...
Duygularım zihinsel engelliydi...
Kimseye kendimi ifade edemiyordum,
Kimseninde umurunda değildim zaten....
Onurlu bir birey olmak için kaç Özdemir öldürdüm,
Bir mısrada kaç kez doğdum.
Yedi kat göklerden dağılan ruhumu topladım,
Bir ben ola bilmek için,
Yağmur tanelerinde eridim.
Topraktan geldim dedim,
Bizim hiç öyle sevdamız olmadı,
Göz göze baka kaldığımız.
Bir yanımızı ayaz vurdu,
Öbür yanımız boş kalanımız.
Pehh
Suratına tükürdüğümün hayat,
Kış baştırdı yüreğimi,
Bu tipiden zor çıkarım.
Dağım yamaç, kopar tipi,
Bu yürekten kor çıkarım.
Ne bir ses var, ne de sağ'ı
Gözü dönmüş bir kasap edasıyla içimi kesti, görmezden geldim....
Bu yarayı da Zülfikar'dan saydım... Sustum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!