öpsende geçmeyecek
bir nennilik iç çekiş
bir yürek sancısı.
ne ateşe benzer, ne köze.
keskin...
gün tutulmuş
bahar kış nümayışı giyinmiş
kiraz dallarında çiçekler soluk...
nasıl anlatsam bilmemki buruk sevda üşümesini.
susuz bulutların selamsız kanat çırpışı
az sevmek bana göre değil...
ben sevdim mi yürek taşana kadar,
sar/hoş olana dek.
deli dolu seviyorum işte,
elimde değil...
Seni düşünüyorum,
Memleketim gibi.
Üslupsuz ve üryan sözler sarf ediyorum,
gıyabında.
Yüreğimin ateşinde eritiyorum,
mahzun bakışlarını.
Yemyeşil bağımı çöle çevirdin
Yürek yangınımı küle çevirdin
Ben şair dedikçe sen ana oldun
Dönderdin derdimi başa çevirdin
Özdemir AYDIN
Ey saramadığım yürek yârem,
lakin sevgisini,
vedahi özlemini kalbimde hissettiğim,
Nefesi Kelâm-ı Kadim kokan,
Elleri kitap kokulu,
Yağmurdan sonra toprak kokulu,
Kabiliyetsiz kalplerin cibilliyetsiz sevdaları yürek yorar.
Üşüyorsan içindeki yalnızlığına sığın...
dudak kenarında nar çiçeği kızılı
göz kenarlarında nil yeşili
kirpiklerine baharlar asılmış.
söylesene ;
göynüme giydirdiğin,
aşkın libasını kaç gülüşünle ördün.
Bu yazdığım satırlar şiir değil,
Bu sana yazdığım bir İstanbul yıkılışıdır...
Seni yazarken ağrısı kesilsin diye lâl dilimin,
Şiir tadında bir duman yükselir ucundan kandilimin...
Ben her gece bu muzdarip ayrılığın ölümünü yaşarım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!