Kızıl bir şafak vakti gökten ölümler yağar,
Düşman öldük sanırken bizde vade uzar.
Bülbülün Süleymaniye, Aksa haline ağlar,
Filistin cemreyi gördü, illa bahar illa bahar.
Ser verir kahramanlar, baş eğmiş başaklar,
firakın yağmur nefesi
eritir demirden kafesi
denize düşüşün hicazi lakin
mehtabın çok serin olmuş.
gözlerin buz tutmuş mavi nehir
cümle alem uykuda, sen seyyahi firaki.
ben seyru süluk, ol hakimin mihrabında secdede...
içimi yakarken sen fiske fiske
bu ırak, bu firak, bu ayrılık niye.
gülüşün açarken gül deste deste
bu acı, bu hasret, bu hazan niye...
gecenin bi vaktinde şiir yazdırma bana.
yazarsam,
vurulursun öznesiz mısralarla,
dağılır, kıyısında can verdiğim ihtilal saçların.
ay düşer
yıldızlar söner
Her mevsim başka estin,
Her mevsim başka açtın.
Ben olgunlaşırken başak başak,
Sen kaçtın bucak bucak.
Her kış başka yaktın,
Her yaz başka üşüttün.
Bazıları fransız,
Bazı insanlar duyarsız...
Anlayana davul, zurna, saz,
Anlamayana sazı soksan az...
bakmak ve görmek görünüşte aynı olsalar da, ayrı kavramlardır...
bu defa bu iki kavramdan bahsetmeyeceğim.
bakmaktan, görmekten öte ;
beyin algısı, düşünce tarzı ve mantığın zifiri karanlığında yön gösteren ışığa dikkatinizi çekmek istiyorum.
bilginin merkezinden, öz ile döz'ün frekansından, ölüm ile ilmin merkeziyetinden bahsediyorum...
evreni, tanıma ve sahip olma gibi beyin fırtınası yaparken ;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!