döş dediğin makber değil,
yürekleri ezmeden git,
bastığın yer çorak değil,
çiçekleri ezmeden git.
ovasında yaban atlar,
Şafak kızılından almış güllerim,
Elli yıldır bir tek günü gözlerim,
Kalem kalem şiir oldu sözlerim,
Dost bildiğim diller beni yaralar.
Sümbül çiçek der eyledim dalında,
İçimiz yandı, içmedik
Namertin çeşmesinden.
İçtik aşkın şarabın, günahtır demedik,
dost meclisinden...
Ben Afrika'lı siyahi aç çocuk,
Sen Filistin'li öksüz kız çocuk,
Dünya dedikleri mizan'ı bozuk,
Sahte şefkat ile duaya doyduk.
Alemi cihan denen ufak bir höyük,
Ey gecenin ve gündüzün sahibi,
kainatın yaratıcısı olan Rab'bim ;
Ben, günahkar vedahi hakir kulun,
Dualarım, yakarışlarım yalnız sanadır.
Dualarım cevapsız kalmayacak,
Yalvarışlarımı duyuyorsun,
Bizim yaşadığımız dünya ile onlarınki farklıydı.
Bize parası olan düdüğü çalar diyorlardı, halbuki onların düdüğü her türlü çalıyordu.
Sen gittin kuşlar da peşin sıra gitti...
Gözü yaşlı bir bulut kaldı mavide...
Öpsem hüzün, sarsam duman...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!