Dünya umut dünyası,
Ha yeşerdi, ha yeşerecek.
Kimi kara çadırda gecelerken,
Kimine köşkler dar gelecek.
Gariptir tuzsuz aşı,
Evet üstadım, ben söyledim sen dinledin,
Hele bir de sen konuş bakalım, ne anladın,
Al mızrabını, nasırlaşmış parmakların arasına,
Dertler, bağlanmanın tellerinde anlam kazansın.
İster kadersizliğime dem vur, kaderim derdim olsun,
Dün gece üstü açık kalmış gönlümün, gecenin ayazında,
Yüreğim üşümüş, birazda ıslanmış duman çiğinde,
Hiç olmazdı, açılmazdı, yar yanına uzandığında,
Güneşle selamlardı uyandığımda, güller açardı yüzümde,
İlk kez rüya görmeden uyanışım sızlattı içimi,
Uzatma Yaradan,
Ne biz yola geliriz,
Ne sen bizi affedersin.
Geri dönüş yapan yok,
Bir ömür geçti gidiyor,
Bu güne kadar ne verdin?
- Semaya başını kaldırıp, nerelere gidersin?
- Bizimde var bir hayalimiz elbet,
- Gülümsetir mi, üzer mi söyleyeceklerin?
- Sana bağlı, nasıl istersen öyle kabul et.
- Çıkarıyorum fincanları, koyuver kahveyi,
- Nasıl olsa vaktimiz var diyorsun yani,
Naçar gönlüm bilmez misin,
Konulmaz her gülün dalına,
Bülbülün feryadın duymaz mısın,
O da uçarıydı, kandı gülün alına,
Kulak ver ozan ne söyler durur,
Felaket topu yaptık ya şu koca dünyayı,
Şimdi otur ağla, yan haline yan,
Astık, kestik, kirlettik el birliğiyle,
Şimdi otur ağla, yan haline yan,
Kahır eyledi buzullar bile, dayanmadı çözüldü,
Yarine mektup yazmış kara sevdalı bir can,
İlk hecesinde kabarmış bir harf, yüreği gibi,
Kısa kısa cümleler kurmuş, uzun anlamları olan,
O kabarmış harf, tüm satırların gizemli direği gibi.
Belli ki dolup taşmış, tüm sevenler gibi,
İçimde ki vadi kana bulanmış.
Önce gözümden, sonra ise,
Yüreğimde ki engin uçurumlardan,
Ruhumun ve bedenimin,
Tüm duvarlarına, çarpa çarpa,
Düşerek can verdin işte.
Ömrümü yazdım mumlar ve gözyaşlarıyla,
Yastık kılıflarım ve perdelerim var benim,
Doldurdum bazalara, kilitli dolaplarıma,
Üstünde yattığım kütüphanelerim var benim.
Bunca eserde tek bir kalem izi yoktur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!