Rüzgâra Doğru Yürüyenler: Yolun Mucizeleri ve Öğretileri
Her birimiz hayat dediğimiz yolculukta, kimi zaman sert rüzgârlarla karşılaşırız. Rüzgâr bazen yüzümüze vurur, bizi olduğumuz yerden geri itmeye çalışır. Bu yolculuk, her zaman düz ve sorunsuz olmayabilir. Ancak işte tam da burada, yolun kendisi bir öğretmen olur. Zorluklar, bizi zorlayarak güçlendirir; rüzgârın karşısında nasıl duracağımızı öğreniriz.
Bu yolda ilerlerken en büyük mucizelerden biri, her engelin ardında saklı bir ders olduğunu fark etmektir. Bazen istediğimiz hızla ilerleyemeyiz, bazen yönümüzü şaşırırız; ama bilmeliyiz ki her durak, her dönemeç bize bir şeyler katıyor. Yol ne kadar zorlayıcı olursa olsun, her anı bir öğrenme fırsatıdır.
Rüzgârın Öğretileri:
Sabır: Her şeyin bir zamanı vardır. Rüzgâra karşı yürümek sabır gerektirir. Sabır, bize yolun tadını çıkarabilmeyi, her anı fark edebilmeyi öğretir.
Güven: Yolculuk boyunca karşılaştığımız zorluklarda kendimize güvenmeyi öğreniriz. Bazen en karanlık anlarda bile içimizde bir ışık buluruz. O ışık, yolun sonunun aydınlık olduğunu hatırlatır.
Dayanıklılık: Yolun inişleri çıkışları olur, ama her iniş yeni bir yükselişin habercisidir. Dayanıklılık, yolda kalmayı ve adımlarımızı küçük de olsa atmayı sürdürebilmeyi öğretir.
Esneklik: Her şey planladığımız gibi gitmeyebilir. Hayatın sunduğu rüzgârlar bazen bizi farklı yollara sürükler. Bu anlarda esneklik, yeni yönlere açılmamızı ve farklı yolları keşfetmemizi sağlar.
Şükran: Yol ne kadar zorlayıcı olursa olsun, her adımda kendimize ve yaşadığımız deneyimlere şükran duymayı öğreniriz. Yolculuğun her anı, bize bir şeyler öğretir ve şekillendirir.
Sonuç: Mucizeye Dönüşen Yolculuk
Yolun sonunda, belki de rüzgârla dans etmeyi öğrenmiş oluruz. Zorlukların karşısında nasıl durduğumuz, yolculuğun en büyük mucizesi olur. Çünkü bu yol, bizi biz yapan, içimizdeki gücü açığa çıkaran bir süreçtir. Kendimizi keşfeder, yolun bize kattıklarını fark ederiz. Bu keşif, bazen en zor anların içinde saklı olan bir mucizedir.
Her birimiz, bu yolda yürürken kendi ritmimizi, kendi adımlarımızı buluruz. Rüzgârla savaşmak değil, onunla bir bütün olmayı öğreniriz. Ve sonunda, yolun zorluklarına rağmen, içimizde huzuru ve dengeyi buluruz. Bu yolculukta, birlikte yürüdüğümüzü bilmek ise en büyük güç kaynağımızdır.
Rüzgâra doğru yürümeye devam edelim, her adımda biraz daha kendimizi keşfederek, yolun bize sunduğu mucizeleri kucaklayarak…
Bugün, hepimizin içinde saklı olan güçle, kararlılıkla ve sevgiyle birlikte yola çıktığımız gün. "Rüzgâra Doğru Yürüyenler" olarak, hayatın karşısına çıkardığı her engeli aşarken yalnız olmadığımızı hatırlıyoruz. Bu platformda, hem kadınların hem de erkeklerin yaşadığı zorlukları, sevinçleri, yolculukları paylaşacağız. Burası, güç bulduğumuz ve birlikte yürüdüğümüz bir yer olacak.
Yol uzun, rüzgâr sert olabilir. Ama biliyoruz ki, bu yolculukta yalnız değiliz. Güç, dayanışma ve umutla...
,, küçük dokunuşların geri dönüşte ki mucizeleri ''
yürürken günün içine doğru; düşen yaprakların hışırtısı, uçan kuşların melodisi, yaşamın ne denli zengin olduğunu hatırlatıyor bize.
her sabah sokakları veya diğer mahallenin merdivenlerini temizleyen kadın ve beylerle göz göze gelmek, onların emeklerine bir selam vermek, bazen en basit ama en anlamlı bir teşekkür ile, tezgahlarının önünden geçerken simit satıcılarına günaydın demek, belki bir tebessümle, belki bir selamla... bu küçük jestler, hayatı paylaşmanın ve topluma olan bağlılığımızın birer göstergesi.
aklımızda kalmalı; çevremizdeki insanlar, şehirler, doğa ve onların sesi, hayatı daha anlamlı kılan unsurlardır. birkaç adım atıp dış dünyaya bakmak, bize sunulan güzellikleri yeniden keşfetmemizi sağlıyor. o halde hayatın renklerine açılan kapılara ve etrafımızdaki güzelliklere GÜNAYDIN... ŞÜKÜRLER OLSUN.
yaşamayı ciddiye alacaksın, hem de o derecede, öylesine ki, meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, yahut kocaman gözlüklerin, BEYAZ GÖMLEĞİN bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin, hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, hem de en güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde....... Covid sürecinde ölen meslektaşlarım ve herkese rahmet diliyorum.
pencereyi aç sesin sarsın dünyayı duyulur elbet t TA ötelerden yürek kendini tanır.....yürek kendini tanır... duyulur elbet TA ötelerden...duyulur elbet
Rüzgâra Doğru Yürüyenler: Yolun Mucizeleri ve Öğretileri
Her birimiz hayat dediğimiz yolculukta, kimi zaman sert rüzgârlarla karşılaşırız. Rüzgâr bazen yüzümüze vurur, bizi olduğumuz yerden geri itmeye çalışır. Bu yolculuk, her zaman düz ve sorunsuz olmayabilir. Ancak işte tam da burada, yolun kendisi bir öğretmen olur. Zorluklar, bizi zorlayarak güçlendirir; rüzgârın karşısında nasıl duracağımızı öğreniriz.
Bu yolda ilerlerken en büyük mucizelerden biri, her engelin ardında saklı bir ders olduğunu fark etmektir. Bazen istediğimiz hızla ilerleyemeyiz, bazen yönümüzü şaşırırız; ama bilmeliyiz ki her durak, her dönemeç bize bir şeyler katıyor. Yol ne kadar zorlayıcı olursa olsun, her anı bir öğrenme fırsatıdır.
Rüzgârın Öğretileri:
Sabır: Her şeyin bir zamanı vardır. Rüzgâra karşı yürümek sabır gerektirir. Sabır, bize yolun tadını çıkarabilmeyi, her anı fark edebilmeyi öğretir.
Güven: Yolculuk boyunca karşılaştığımız zorluklarda kendimize güvenmeyi öğreniriz. Bazen en karanlık anlarda bile içimizde bir ışık buluruz. O ışık, yolun sonunun aydınlık olduğunu hatırlatır.
Dayanıklılık: Yolun inişleri çıkışları olur, ama her iniş yeni bir yükselişin habercisidir. Dayanıklılık, yolda kalmayı ve adımlarımızı küçük de olsa atmayı sürdürebilmeyi öğretir.
Esneklik: Her şey planladığımız gibi gitmeyebilir. Hayatın sunduğu rüzgârlar bazen bizi farklı yollara sürükler. Bu anlarda esneklik, yeni yönlere açılmamızı ve farklı yolları keşfetmemizi sağlar.
Şükran: Yol ne kadar zorlayıcı olursa olsun, her adımda kendimize ve yaşadığımız deneyimlere şükran duymayı öğreniriz. Yolculuğun her anı, bize bir şeyler öğretir ve şekillendirir.
Sonuç: Mucizeye Dönüşen Yolculuk
Yolun sonunda, belki de rüzgârla dans etmeyi öğrenmiş oluruz. Zorlukların karşısında nasıl durduğumuz, yolculuğun en büyük mucizesi olur. Çünkü bu yol, bizi biz yapan, içimizdeki gücü açığa çıkaran bir süreçtir. Kendimizi keşfeder, yolun bize kattıklarını fark ederiz. Bu keşif, bazen en zor anların içinde saklı olan bir mucizedir.
Her birimiz, bu yolda yürürken kendi ritmimizi, kendi adımlarımızı buluruz. Rüzgârla savaşmak değil, onunla bir bütün olmayı öğreniriz. Ve sonunda, yolun zorluklarına rağmen, içimizde huzuru ve dengeyi buluruz. Bu yolculukta, birlikte yürüdüğümüzü bilmek ise en büyük güç kaynağımızdır.
Rüzgâra doğru yürümeye devam edelim, her adımda biraz daha kendimizi keşfederek, yolun bize sunduğu mucizeleri kucaklayarak…
Kalben Sevgi,
Merhaba sevgili arkadaşlarım!
Bugün, hepimizin içinde saklı olan güçle, kararlılıkla ve sevgiyle birlikte yola çıktığımız gün. "Rüzgâra Doğru Yürüyenler" olarak, hayatın karşısına çıkardığı her engeli aşarken yalnız olmadığımızı hatırlıyoruz. Bu platformda, hem kadınların hem de erkeklerin yaşadığı zorlukları, sevinçleri, yolculukları paylaşacağız. Burası, güç bulduğumuz ve birlikte yürüdüğümüz bir yer olacak.
Yol uzun, rüzgâr sert olabilir. Ama biliyoruz ki, bu yolculukta yalnız değiliz. Güç, dayanışma ve umutla...
Hoş geldiniz!
herkesin baktığı gökyüzü var, birde senin baktığın.!
denk geldiğimizde şöyle derim, işte buradasın, ruhumun ışığı...
senden öncesi anı seninle olan ise yaşamdır~
kafamı kaldırdığım da üzerimde gri bulutlar dolaşsada gökyüzünün maviliğinden asla şüphe duymam....
Ve...
"Bana uçmayı öğret."
Bir kez daha,
Eskisi gibi.
Geri gel,
Geri gel.
Ve...
"Beni, seni bize götür."
Ne olur...
,, küçük dokunuşların geri dönüşte ki mucizeleri ''
yürürken günün içine doğru; düşen yaprakların hışırtısı, uçan kuşların melodisi, yaşamın ne denli zengin olduğunu hatırlatıyor bize.
her sabah sokakları veya diğer mahallenin merdivenlerini temizleyen kadın ve beylerle göz göze gelmek, onların emeklerine bir selam vermek, bazen en basit ama en anlamlı bir teşekkür ile, tezgahlarının önünden geçerken simit satıcılarına günaydın demek, belki bir tebessümle, belki bir selamla... bu küçük jestler, hayatı paylaşmanın ve topluma olan bağlılığımızın birer göstergesi.
aklımızda kalmalı; çevremizdeki insanlar, şehirler, doğa ve onların sesi, hayatı daha anlamlı kılan unsurlardır. birkaç adım atıp dış dünyaya bakmak, bize sunulan güzellikleri yeniden keşfetmemizi sağlıyor.
o halde hayatın renklerine açılan kapılara ve etrafımızdaki güzelliklere GÜNAYDIN... ŞÜKÜRLER OLSUN.
?si=FpsZESRPJzrEwKAU
gözünü seveyim iyi bak kendine~
?si=qVDMPbU1Icn2ZWAJ
yaşamayı ciddiye alacaksın,
hem de o derecede, öylesine ki,
meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
BEYAZ GÖMLEĞİN bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde....... Covid sürecinde ölen meslektaşlarım ve herkese rahmet diliyorum.
pencereyi aç
sesin sarsın dünyayı
duyulur elbet t TA ötelerden
yürek kendini tanır.....yürek kendini tanır... duyulur elbet TA ötelerden...duyulur elbet