Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Tutuşmuş bu sinem, kora dönmüş.
Lalezara gönlümü açarım.
Gözlerimde fer hasretle sönmüş.
Düşmüşüm bir sevdaya, nâçârım.

Gönlüm deniz, tayfurla savruldum.

Utangaç sessizliği bilmez mebun kalemler.
Dağların ardında devler bir kör savaşında.
Hoyrat bu soluklar, imleri cıvık alemler.
Şımarık el havyarda, garip bulgur aşında.

Hiçlikler hiçlik değil, zayi olmaz hiç hiçlik.

Bu günü öldürdüm
Yarın listemde
Dünü ararım
Bulamam istesem de
Hayatı ilmek ilmek örüşümde

Dün geceyi sırtıma vurdum.
Yürüdüm ben seherden tana.
Sevdan benim vefasız yurdum.
Gidiyorum ben öz vatana.

Yıldızlardan seni okurdum.

Yoktu ay, güneş; dönmüyordu çark-ı felek.
Yıldızlar kardı, ruhlar ezelde var iken.
Ölüm uykuda, tesbihattaydı her melek.
Azrail susmuş, işaretini sayar iken.

Bekledik nice yıldır hakikî âlemi.

Ebabiller Rab kuşları.
Pırpır eder kanatları.
Hep hakçadır uçuşları.
Ürkütürler kör atları.

Susmadılar attılar taş.

Kaybettim anamı, yavru ceylanım dağlarda.
Canhıraş bağırışlarım artık kâr etmiyor.
Ararken seni, bu hasret kalbimi dağlar da;
Gurbetin seni gönlüme nazlı yar etmiyor.

Ruhumu sardı, ıstırap kafesledi beni.

Dur dinle, bir haber al seher yelinden!
Can sende, cihan sende; bul sonsuz huzur.
Nisan yağmurları iç bahar elinden.
Bekleme, arama hiç, yok O’nsuz huzur.

Dur dinle bak, bir ses var öteden gelen.

Şöyle bir oturdum
Tenha bir parka.
Her taraf yeşil,
yemyeşildi.
Hüznüm tetikte,
hemen deşildi.

Yalnız sevap olsun defterde.
Azgın nefsi uyutmak gerek.
Zafer, hayra dökülen terde.
Kötülüğü unutmak gerek.

Düşmanlıklar kaybolup gitsin.