Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Karanlıklar tana bir müjde, doğmak üzere.
Sessizliğin yürek atışı koptu geliyor.
Hep esmekte elest bezminden sırlı söz ere.
Süzülüyor ezel huzmesi, dağlar deliyor.
Yavrusunu bulan mor koyun hazdan meliyor.
Karanlıklar tana bir müjde, doğmak üzere.

Mağara adamları aramızda geziyor.
Beyinlerinin içi mağara karanlığı.
Ellerinde çivili sopalar baş eziyor.
Dinazor bakışları hep maymun hayranlığı.

Kafatası beyinsiz, şerefsize satılmış.

Marifet yaşamak değil, yaşar hayvan da!
Marifet, dimdik kalmak, su alıp batsan da.
Boş laflar edip, su dövme köpük havanda!
Ayağın yere bassın hep, gezme tavanda!

Düşlerimin peşinde dönüşsüz seferdeyim.
Aşinayım ezelî gerçeğin hikmetine.
Güller yurdu emelim, ne yarda ne serdeyim.
Kurtuluş sarılmakta Rabbimin rahmetine.

Hakikati solurum, asla düşmem yeise.

Kovup güneşi
Kızıl ufuklarından,
Gündüzleri kapkara basan geceler...

Eşkıyalar gibi inip
Sarp dağlarından,

Bayat sözler
Baygın gözler
Aynı yüzler
Aynı sözler

Yarışanlar

Paylaşıldı gökler, yıldızlar talan edildi.
Fırtınalar koptu, fezada artık ışık yok.
Karartıldı güneş, gerçekler yalan edildi.
Gönlü derde salan dünyada bir tanışık yok.

Kor bir ateş düştü beladan şen ocaklara.

Yabancı bir bunalımda bozuk kişilik.
Göz iğreti, gözlükler maddeyle kirlenmiş.
Sarıvermiş kalabalıkları ikilik.
Dingin ruhlar ayakta, kıyamla birlenmiş.

Kasvet saçan cüzamlı yüzler kol gezmede.

Geçmiş zaman derinliklerinden
Anılar bir bir çıkıp gelir.
Ya katran karası karanlığında
Yada gül kokusunda.
Kaçırılan uykular kirpiklerden süzülür de
Düşleri yıkıp gelir.

Derin bir sükuttan ah eden o feryat benim.
Söylemem türküsünü o pis, hoyrat zamanın.
İsterim kör kuyuya kandil olsun bedenim.
Altından yürütüldü sular küflü samanın.

Limanda kaldı gemi, bitap ve köhne düştü.