Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Kervanlar göç yolunda, suskun hanlar.
Fısıldaşır rüzgarlar yaylalarda.
Menzillerde tütüyor son dumanlar.
Asrın zıpkın çığlığı hülyalarda.

Ömürler hayallerin ardındayken

Asırlardan koşan bir ateş gelir, yüreğe oturur.
Geleceğe tutunan sevdalarla coşar tüm arzular.
Sürdüremez geceler karanlığı, güneş onu vurur.
Yeni güne uyanır, baharlara koşar tüm arzular.

Bu hayatın yarışı, süreta bir deniz dolukluğu.

Derinden çekilen bir ah dağlar yıkar.
Gözyaşları da kalbi arıtır, yıkar.

Bir çift mazlum duası zalime kurşun.
Garipsen işgüzarca satılır turşun.

Unutma güzelim, bu hava dönmez yaza!
Mana ikliminde kılınmadıkça karar.
Bu alemden kara giden dönmez beyaza.
Hesaplanmalı her geçen gün kârla zarar.

Unutma güzelim, tam çözülmez kördüğüm!

Başka daha neyi koparacaksın benden! ?
Kavurdun bu aşkı, çölden ne alacaksın?
Sana nakış verdim sevdamdaki desenden.
Bakıp ona, çiçek çiçek mest olacaksın.

Bıraktım geniş bir yürek, deryalar kadar.

Ağaçlar yaprak yaprak hep uyanır.
Alemler bahar rengine boyanır.

Mevsimden başka mevsime girilmiş.
Her bahar yeni mahşerde dirilmiş.

Ağzında kürdan olmaz hiç eksik.
Ocakta yemek, evde aşı yok.
Akl-ı selim kıt, anlayış kesik.
Ahmaklık illet, ona aşı yok.

Hanlar hamamlar onun hep sözde.

Güzel sıfat kazan dinle.
Yüce bir din gönderdi Hak.
Bir söylersen iki dinle.
Bir dilin var, iki kulak.

Rabbe şükret, hamtla şenlen.

Şahsiyeti firarda, sîreti kıl basmış.
Kral yapmışlar, önce babasını asmış.

Kıl kadar menfaate kıl kuyruk, kıl çeker.
Kıl testereyi alır da kıl gibi keser.

Uç kelebek uç!
Sende renk çok, bende delik pabuç!
Sisli ormanı karanlık bastığında,
Kabuslar yatar korku yastığında.
Basar dağları kesif bir sis.
Dağlar ne cömert, ne de hasis!