Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Ey gönlümün sultanı, ay yıldızım, kan kırmızım!
Sensiz mekanlar çöl, sensiz hayata kayıtsızım.

Binlerce yıldır taşırsın sinende yüce ruhu!
Barındırmaz şanlı gölgen hiçbir hain güruhu.

Bu gurbet elde hep hasret olur yürek dağlayan.
Gözyaşını silin, hiç kalmasın tek bir ağlayan!
Sinelerde sevgi sanki coşkun birer çağlayan.
Ey hasret yolcusu, benden sana çok selam olsun!

Ey yolcu, ne mutlu yolda garip düşen hep sensin!

Hayat ve ölüm…
Kavramak
Arasındaki her şeyi.
Anlamaya çalışmak
Ömrü saran besteyi.
Titremek sazdaki tel gibi.

Olsun tüm sevgiler kucak kucak.
Kaçsın düşmanlıklar bucak bucak.
Bütün dost eller uzansın bana.
Muhabbetle sıkılan el olayım!

Kalmasın sevgiyle erimeyen buz.

Menekşe kokulu dağın garip bülbülü benim.
Bir pınarım... Yamaçlardan akarım yavaş yavaş.
Ateşini tutuşturdu zümrütlerden bedenim.
Hararetim sevdalardan, ne su isterim, ne aş.

Hallacın külleri ile buluştum nur gölünde.

Okunup da boşalan bu şiir kadehleri,
İmgeden mısra mısra mana sarhoşluğumdur.
Sevdalara koşan bu atların deeeh dehleri
Telaşlı arzulardan dipsiz bir boşluğumdur.

Bakma bu sarhoşluktan serkeş yığılışıma!

Olur mu hiç yokluğun bilgisi?
Yok, diyenin cehalete bir ilgisi.
Tanımak bilmenin ifadesi.
Bilgi irfanın gayesi.
Tanımayan bilmez varı.
Cehalet getirir inkarı.

Musallada başlar bilinen meçhule sefer.
Hazır mı değil mi bilinmez bu yola nefer!

Apansız zamandan kesilir zoraki bilet!
Vardır bir sebep, bu sefere hayattır illet.

Ufuklar sarardı, nice şafaklar attı.
Nifak beyni sardı, fikirler irin sattı.
Özünde canavar, ruhlar amansız esir.
Hilede hile var, hiçlik zamansız kesir.
Okyanus kabardı, nice gemiler battı.
Cürümler ağırdı, mizanı yana yattı.

Çatlamış dudakların, kurak toprağın ümidi.
Kara sinede yatan tohumların can simidi.
Nâçâr mahzun gönüller, dil tekrar eder tahmîdi.
Âlem-i Gayb’dan rahmet ve sekineyle gel yağmur!

Sensiz boyunlar bükük, bağırlar yaralı, yanık.