Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Dünyayı görüp, kendini göremeyen bir uzuv göz.
Basiretli bakışlarda bir sır, şair gel bunu çöz!

Bir vezir, görmeyi; güzel bakmayı bilen ellerde.
Bir rezil, mühürlü kalpde; mahkum, zincirli benlerde.

Hep rahmetinle taştı nehirler, doldu denizler.
Karanlığa renk geldi, nurlandı solgun benizler.
Taze bir soluk aldı zulmetle yanan genizler.
Sevda deryanda sevgi yeliyle yüzen olayım.

Seninle kâim bu âlem, zatın ise kendinle.

Sende eser yok mertlikten, boş bulunca meydanı.
Patır patır laf dökülür, çok yalanlar atarsın.
Yiğitlikten dem vurarak, kollarsın sığ bir anı.
Hep köpeksiz köyde gezip, garibe taş atarsın.

Mangalda kül bırakmazsın, lafın boşu hep sende.

Kanayan yarama dert merhemi sürülür.
Neşteriyle hüzün devi tabibim olmuş.
Şu divane gönlüm gamdan gama sürülür.
Vurmuş o gözlerin, ecel sebebim olmuş.

Köle pazarına düştüm.
Efendim sensin!

İdam sehpasına düştüm.
Kemendim sensin!

Emrin ne olursa olsun,
Kendime ferman sayarım.
Acılar gönlüme dolsun,
Derdime derman sayarım.

Başımda hükmün nur tacı.

Cefakar kadınlarımız
Vefakar hatunlarımız
Nur tanesi kızlarımız
Kız teyzesi baldızlarımız
Nur yüzlü babaanneler
Dünya tatlısı anneanneler

Haydi gel bakalım!
Kol kola girelim.
Bir ateş yakalım.
Gönle köz verelim.

Gelsene, durma koş!

Kalplerden taşıp çölleri kaplar bu kaynayan pınarlar.
Kumla yıkanan bezgin yüzlerin sonsuz gülmesi için.
Tüm sevdalara el pençe divan durur yaşlı çınarlar.
Baharın yeni sevgilerle hep uzun sürmesi için.

Kaybetmiş gülü bekleyen bülbül gözlerinden ferini.

Hep hüzün kokar gurbet akşamı.
Sıla burunda tütmeye görsün!
Tırmalar keder kuşu adamı.
Zaman hasreti gütmeye görsün!

Ciğerin yanar ve erir yağın.