Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Ruhumu bağladı sermedî emel.
Kırılgan gönlüme sarsılmaz temel.
Değemez onunla şeytandan kem el.
Durdukça divana muhteşem anlar.
Heyecan dorukta kabarır kanlar.
Manevi sofrada öğünüm benim.

Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı varmış.
Hatır saymayana bu bir utanç, bir armış.
Hep ölçülü olmak seviyeden kararmış.
Ölçüsüz sevgi ve buğuz akla zararmış.

Kahveyi içelim bende, olsun hatırım.

Dağların başından doğan her ay gecelere bir ayar.
Alaca karanlıkları yırtar ayla beraber hâle.
Sessiz çığlıklar horonda, fezada birçok yıldız kayar.
Zaman koşar asırlara, dünyanın varışı kemâle.

Cennet var, cehennem hazır; kıyam bekler o müthiş anı.

Bazen ben savrulurum
Etekleriyle dervişlerin.
Yol alırım döne döne...
Bazen ayak bağı olurum
Kendime gelişlerin.
Elde kalmaz hiç mumum,

Benim burada konuk olmam,
Tamamen şans!
Gül, sümbül, çiğdem varken solmam.
Bitmez bu dans!

Sevmek sevilmek en büyük hediye.

Belki hemen şimdi dokunmuştur kefenim.
Helvama gelir mi acaba her sevenim!
Ben bu masalın 'bir varmış bir yokmuş'uyum.
Murada sadece düşlerimde erenim.

Gemi kalkıyor, doldu zaman.
Beklediğin an, işte bu an!
Anılar kalır hep geride.
Savrulur öte ve beride.
Ama bazısı çok, çok tatlı!
Neşesi bol ve iki katlı.

Unutma, bizim işimiz kâbus değil!
Görürüz rüyaların en güzelini.
Görmezden gelme varlığın ezelini.
Bu aşkın önünde artık bir kez eğil!
Unutma, bizim işimiz kâbus değil!

Şu hayatın bozuk yolunda,
Yürüdü bu ömrüm yürüdü.
Şeytanların günah kolunda,
Çürüdü bu ömrüm çürüdü.

Güller deremeyip hep diken

Seyran ederim alemde, asumana seferim.
Parlarım yıldız yıldız.
Süzülürüm fezada, göktaşlarını çekerim.
Gezerim yalnız yalnız.

Yol gösterir bana meleklerin kanatları.