Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Dolunay yumurta sarısı.
Gecenin bir yarısı,
Sitem yağıyor.
Bir yıldız kayıyor.
Uzak bir yerde,
Kim bilir nerede!

Pek çok şey yazdım bu hayata dair.
Keder, neşe, gam, sevinçler ve sair.

Ömrüm hep parmak uçlarımdan aktı.
Coşkun şelale öteye de sarktı.

Cücelere kuytu, dünya denen dipsiz kuyu.
Gölgesi de uzun, efsun atar hayallere.
Zehir salar fikirlere bu kuyunun suyu.
Bilenmiş ki bu çağ, balta vurur nihallere.
Nefsi için girdi beşer zebani hallere.

Elveda dedim aşka, bir son verdim.
Artık gelsen de olur, gelmesen de.
Hiç yapamam, olamam sensiz derdim.
Artık bilsen de olur, bilmesen de.

Hasreti tattım, ağzım; içim yandı.

Ulaşılmaz sisli hayalin zirvesi
Akseder serabın kara gölgesine.
Sevda ateşinde anılar cezvesi
Kaynayıp dökülür gönül bölgesine.

Ateş böcekleri sürgün kör bir aşka.

Dudak büker anılar, ağlamaklı çocuk gibi.
Yetim kaldı bu hayat şu çileli boş dünyada.
Yaşlar akar gözlerden tane tane boncuk gibi.
Gönül inler, his ağlar; kulak veren yok feryada.

Sensizliğe yerinmem, bir şey değil çekme tasa.

Patlar hevesin elinde arsız şehvet.
Bulutlara kan karıştı yağmaz yağmur.
Gönüller zengin değil, şımarık servet.
Mayalar küflü, tıynette bozuk hamur.

Bal şerbetli söz ihtiras yangınına,

Bu gün de akşam oldu, kervan kondu; battı güneş.
Yalnızım bu loş handa. Ne bir dost var, ne de bir eş!

Han taşları, yıllardır sessizliğinde kâbusun.
Pervaneyim o nurlu ışığına ben fanusun.

Yollar vardır, götürür visâle.
Yollar zordur, götürür fisâle.
Yollar yoldur, götürür necâta.
Yollar kandır, götürür memâta.

Her fesat asrın kurak toprağında.
Al bir gül açar bakımsız bağında.
Gül koku saçar en güzel çağında.
Çakallar ulur ihanet dağında.

Kavrulur adam hep kendi yağında.